تصمیم گیری در سیاست خارجی ایران رهیافتی تجربی

جمهوری اسلامی ایران سازوکار اجرایی منحصر به فردی، جهت سازوکار کردن سلسله مراتب مقامات مذهبی دموکراسی پارلمانی خود، اتخاذ نموده است. فرآیند تصمیم گیری در سیاست خارجی و روابط بین الملل موجب می گردد نهادهای اجرایی مهمی هم از دولت و هم از مقامات مذهبی وارد عمل شوند. این نهادهای مختلف در وصول به مصالحه در مورد نظام کنترل و تعدیل بین سطوح اساسی فرآیند مشورتی که عبارتند از: وزارتخارجه، شورای عالی امنیت ملی، ریاست جمهوری و رهبری، کمک می کند. همچنین شاهد وجود تصمیم گیران منفردی تحت عنوان جناح گرایی کارگزار محور هستیم که گرچه به طور غیررسمی ولی نقش مهمی در این فرآیند داشته اند.

Keywords:

تصمیم گیری , سیاست خارجی ایران , رهیافت تجربی , جمهوری اسلامی ایران , ایران