بررسی دلالت آیه «لاینال» بر عصمت انبیا و ائمه )ع( و پاسخ نقدهای آن
Publish place: Kalam Pajouhi، Vol: 1، Issue: 1
Publish Year: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 54
This Paper With 24 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_KLMPJ-1-1_003
تاریخ نمایه سازی: 12 شهریور 1402
Abstract:
یکی از آیاتی که بر عصمت پیامبران و ائمه (ع) مورد استدلال قرار گرفته است، آیه صد و بیست و چهارم بقره است. از دیدگاه متکلمان شیعی، این آیه بر عصمت امام از هر گونه خطا و گناه دلالت دارد. از این رو، اگر کسی گناهی انجام دهد حتی در صورت توبه، شایستگی نبوت و امامت را ندارد. دیدگاه اهل سنت این است که برای شایستگی نبوت یا امامت، عصمت مطلق شرط نبوده و در صورت توبه از گناه، شایستگی برای نبوت و امامت وجود دارد. مقاله حاضر با روش تحلیلی-انتقادی دیدگاه شیعه در دلالت آیه «لاینال» بر عصمت مطلق پیامبران و ائمه (ع) را ثابت کرده و نقدهای وارده بر آن را پاسخ میدهد. نگارنده همانند عموم عالمان شیعه عقیده دارد که عنوان «ظالم» در آیه «لاینال»، به لحاظ حال تلبس است که از نظر همه دانشمندان اصول، مطلقا حقیقت است و از این رو، بر عصمت مطلق دلالت دارد. ادعای اینکه «ظالم به کسی گفته میشود که متلبس به صفت ظلم است، نه آنکس که از ظلم توبه نموده» ناتمام است و با آیات دیگر و روایات ناسازگار است.
Authors
حسن صادقی
سطح چهار فقه و اصول حوزه علمیه قم