تاثیر پساب و کود نیتروژن بر غلظت عناصر غذایی در ذرت شیرین
Publish place: Journal of Water Research in Agriculture، Vol: 27، Issue: 4
Publish Year: 1392
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 134
This Paper With 15 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_WRA-27-4_004
تاریخ نمایه سازی: 12 شهریور 1402
Abstract:
برای ارزیابی اثر استفاده از پساب شهری و کود ازت بر غلظت عناصر غذایی در ذرت شیرین، آزمایشی به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار، در سال ۱۳۸۸ در مزرعه پژوهشی شهر یاسوج انجام شد. عامل اصلی آزمایش پنج تیمار آبیاری بود شامل: ۱I: آبیاری مزرعه با آب معمولی در کل فصل رشد ؛ ۲I: از مرحله سبز شدن گیاه (مرحله ۱۰) تا مرحله ظهور نر خوشه یا تاسل (مرحله ۵۰)، آبیاری با پساب و از مرحله ظهور تاسل (مرحله ۵۰) تا مرحله شیری دانه (مرحله ۸۲)، آبیاری با آب معمولی ؛ ۳I:از مرحله سبز شدن گیاه (مرحله ۱۰) تا مرحله ظهور تاسل (مرحله ۵۰)، آبیاری با آب معمولی و از مرحله ظهور تاسل (مرحله ۵۰) تا مرحله شیری دانه (مرحله ۸۲)، آبیاری با پساب ؛ ۴I: آبیاری یک در میان با آب معمولی و پساب ؛ ۵I: آبیاری مزرعه با پساب در کل فصل رشد. عامل فرعی شامل کود ازت در سه سطح (۰=۰N، ۸۰=۸۰N و ۱۶۰=۱۶۰N کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار) بود. نتایج نشان داد که تاثیر آبیاری بر غلظت عناصر پرمصرف و کم مصرف علوفه و دانه ذرت شیرین معنیدار شد. بیشترین جذب عناصر گیاه در سطوح آبیاری ۵I و ۴I و کمترین جذب عناصر در سطح آبیاری ۱I بدست آمد. تاثیر کود ازته بر غلظت عناصر نیتروژن، فسفر، آهن و منگنز علوفه و غلظت عنصر نیتروژن دانه گیاه در سطح پنج درصد معنیدار شد. به طوری که بیشترین غلظت عناصر یاد شده در سطح کودی ۸۰N و کمترین غلظت عناصر مطرح شده در سطح کودی ۰N بدست آمد. برهمکنش آبیاری و کود ازته بر غلظت عنصر نیتروژن دانه در سطح یک درصد معنی دار شد. بیشترین غلظت نیتروژن دانه در تیمار ۱۶۰N۵I معادل ۲/۱۷ درصد و کمترین میزان نیتروژن دانه در تیمار ۰N۱I معادل ۱/۲ درصد بدست آمد. نتایج بیانگر این مطلب است که کاربرد پساب باعث کاهش مصرف کود شیمیایی نیتروژن در تولید علوفه ذرت شیرین میشود. به طور کلی کاربرد پساب برای مواد خوراکی قابل توصیه نمیباشد و در این زمینه هشدار داده میشود.
Keywords:
Authors
محمدجواد فریدونی
دانش آموخته ی کارشناسی ارشد زراعت دانشکده ی کشاورزی دانشگاه یاسوج
هوشنگ فرجی
گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه یاسوج، یاسوج، ایران
حمیدرضا اولیایی
استادیار گروه خاک شناسی دانشکده ی کشاورزی دانشگاه یاسوج