بررسی میزان تاب آوری شبکه معابر شهری

امروزه به دنبال رشد مداوم جمعیت شهرنشین و همچنین افزایش مخاطرت طبیعی، تقویت تاب آوری شهرها امری ضروری بوده و می بایست به منظور کاهش آسیب پذیری، به عنوان بخشی مهم در طرح های توسعه شهری لحاظ گردد. در این راستا این پژوهش با روش توصیفی- تحلیلی و با هدف اولویت بندی ساماندهی معابر به لحاظ تقویت تاب آوری آن ها جهت کاهش آسیب پذیری در برابر مخاطرات طبیعی تدوین یافته است. در این پژوهش بخشی از بافت مرکزی شهر دامغان به عنوان نمونه، مورد مطالعه قرار گرفته است. در این زمینه معیارهای تاثیرگذار بر تاب آوری معابر بر اساس مطالعات و بررسی های انجام پذیرفته، استخراج گردیده و بر مبنای آن ها هر یک از معابر امتیازدهی گردیدند و در پایان بر اساس مجموع امتیازات و همچنین وزن معیارها، کلیه معابر دسته بندی گردیده که با توجه به آن می توان اولویت بندی هر یک از معابر را جهت ساماندهی بیان نمود.

Keywords:

تاب آوری , شهر , مخاطرات طبیعی , آسیب پذیری , معابر