بررسی روابط ساختاری گرایش به فضای مجازی بر اساس سرشت و منش، تیپ شبانه روزی و سبک هویت با نقش میانجی اضطراب

هدف پژوهش حاضر، بررسی گرایش به فضای مجازی بر اساس سرشت و منش، تیپ شبانه­روزی و سبک­های هویت با نقش میانجی اضطراب در دانشجویان شهر اصفهان بود. جامعه آماری دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد خمینی ­شهر در شهر اصفهان در سال ۱۴۰۰ بود که با روش نمونه­ گیری خوشه­ای ۳۸۴ نفر انتخاب شدند و با استفاده از پرسشنامه ­های گرایش به فضای مجازی یانگ (۱۹۹۸)، مقیاس سرشت و منش کلونینجر (۱۹۹۴)، پرسشنامه صبحگاهی شامگاهی هورن و استبرگ (۱۹۷۶)، سیاهه سبک هویت برزونسکی(۱۹۹۲) و پرسشنامه اضطراب بک و همکاران (۱۹۸۸) مورد ارزیابی قرار گرفتند. بررسی داده های پژوهش با آزمون مدل معادلات ساختاری با PLS-Smart ۲-۳ انجام شد. نتایج نشان داد که تاثیر خودراهبری و هویت هنجاری بر گرایش به فضای مجازی منفی بود. تاثیر نوجویی و هویت سردرگم اجتنابی بر گرایش به فضای مجازی مثبت بود. اضطراب بین آسیب­پرهیزی، هویت سردرگم اجتنابی و تیپ شبانه ­روزی و همکاری با گرایش به فضای مجازی نقش میانجی داشت.

Keywords:

اضطراب , تیپ شبانه رو زی , سبک هویت , سرشت و منش , گرایش به فضای مجازی