اثر تمرینات ویبریشن کل بدن بر ترکیب بدنی دانشجویان مرد فعال

مقدمه: کاربرد تمرین ویبریشن کل بدن به عنوان یک روش نسبتا جدید تمرین عصبی عضلانی و شیوه نوین "ریکاوری" ( Recovery ) در ورزشکاران رشته های مختلف مورد توجه است. هدف مطالعه حاضر تعیین اثرتمرینات ویبریشن کل بدن بر ترکیب بدنی دانشجویان مرد فعال بود. روش کار: در مطالعه نیمه تجربی حاضر، جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان تربیت بدنی دانشگاه البرز بود. ۲۰ دانشجوی مرد از دانشجویان تربیت بدنی دانشگاه البرز به صورت هدفمند و در دسترس انتخاب و بر اساس شاخص توده بدن در ۲ گروه تمرین ویبریشن کل بدن ۱۰ تن و گروه کنترل ۱۰ تن بررسی شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه جمعیت شناختی، ترازوی دیجیتال پرسونال اسکیل مدل ۱۸۰ کیلوگرمی و قدسنج دیجیتال ایستاده سکا مدل ۲۶۴ ثبت شد. برای اندازه گیری درصد چربی به منظور برآورد ترکیب بدنی از "آزمون چربی چین پوستی جکسون و پولاک" (Jackson and Pollock Skinfold Test ) استفاده شد . روایی و پایایی آزمون ها در مطالعات قبلی تایید شده است. گروه مداخله، تمرین ویبریشن کل بدن (فرکانس: Hz۳۰ و دامنه mm۴) را به مدت ۶ هفته اجرا کردند. تحلیل داده ها در نرم افزار اس پی اس اس نسخه ۲۲ انجام شد . یافته ها: میانگین ترکیب بدن ( ۵۱ / ۳ ± ۳۷ / ۱۲ ) گروه مداخله در مقایسه با پیش آزمون ( ۲۶ / ۲ ± ۳۷ / ۱۴ ) بهبود معنا داری تجربه کرد. در حالی که هیچ یک از متغیرهای تحت بررسی این پژوهش در گروه کنترل هیچ گونه تغییر معنا داری نداشت ( ۰۵ / ۰ >P ). نتیجه گیری: لذا استفاده از تمرینات ویبریشن کل بدن به منظور بهبود ترکیب بدنی و کاهش درصد چربی بدن توصیه می گردد.

Keywords:

تمرین ویبریشن کل بدن , ترکیب بدن , دانشجویان مرد