تعامل دین با سیاست یا تقابل دین با سیاست

به زعم شخصی، آنچه که بین سیاست و دین تضاد ایجاد میکند تعارض منافع است و از ویژگیهای رفتاری نظامهای سیاسی، حفظ تمامیت ارضی و برای تثبیت حاکمیت مطلق دین، صیانت از آرمانهای دینی است. سیاست یعنی عدم شفاف سازی و تبانی کردن برای توطئه و کودتا جهت اختفاء و استتار کردن حقیقت دین است. چنانچه بخواهم عملکرد رهبران سیاسی و یا دینی را درکوتاه مدت مورد ارزیابی قرار دهم اصولا فعل بیهوده و بی نتیجه ای را انجام داده ام. زیرا هر زمامدار سیاسی و دینی برای اینکه بتواند طرحها و برنامه های مورد نظر خود را اجرایی کند نیاز به زمان کافی دارد. این زمان هر چه بلند مدت باشد بهتر میتوانند لیاقت و شایستگیهای فنی و تخصصی خود را ثابت کند. به عبارت دیگر فقط زمان میتواند درباره تثبیت کیفیت عملکرد یک رهبر سیاسی و دینی عادلانه و منصفانه قضاوت نماید. از اینکه ظرف مدت چند سال متوالی و یا حتی متناوب میتواند در مسند قدرت باقی بماند تا اینکه فرصت کافی برای اجرای برنامه های خود داشته باشد. بهترین رهبران سیاسی و دینیالزاما کسانیهستند که اولا از کمترین زمان بیشترین بهره وری را کسب کنند. ثانی بتوانند هوشمندانه ترین تدابیر و باشکوه ترین تمهیدات را بیندیشند؛ حتی اگر لازم باشد به تنهایی این کار را انجام دهند. زمامداران سیاسی باید بتوانند با بینش سیاسی و تعهدات دینی خود با اقتدار و صلابت اظهار وجود کنند. رهبرانی که نسبت به ائتلاف بی توجه باشند موفق نخواهند بود و در صورتی که نسبت به آموختها و دستاوردهای علمی خود و دیگران احترام بگذارند و از مردم و برای مردم باشند آنوقت میتوانند قدرت و موفقیت را در دستان خود احساس کنند. افراط و تفریط آفت دین و سیاست است. زمانی که سیاست بر سریر قدرت تکیه میزند مهره ها را بازی میدهد و در همان حال آنها را به بازی میگیرد. از این رو به سیاستمداران، سیاست بازان گفته میشود. زمانی سیاستمداران از دنیای سیاست مستعفی و یا منقضی میشوند که، مهره سوخته ای محسوب شده باشند. در واقع دچار سیاست زدگی میشوند. موضوع چالش بر انگیز در سیاست و دین صعود و سقوط است. آن زمان که بر له آنها است صعود میکنند و آن زمان که بر علیه آنها است سقوط میکنند. این صعود و سقود میتواند دفعی و یا تدریجی باشد.

Keywords:

تمهیدات , ائتلاف , تمامیت ارضی , سریر قدرت , تعارض منافع