اثربخشی آموزش ذهن آگاهی((MBCT بر خودناتوان سازی یادگیری دانش آموزان متوسطه اول

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی مداخله مبتنی بر ذهن آگاهی بر خودناتوان سازی دانش آموزان انجام شد. این پژوهش جزء مطالعات نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل دانش آموزان متوسطه اول شهر سقز در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ بود. حجم نمونه۴۰ نفر(۲۰نفر گروه آزمایش و ۲۰ گروه کنترل) از دانشآموزان میباشد که بصورت تصادفی ساده انتخاب شده اند. گروه آزمایش به مدت ۸ جلسه۸۰ دقیقهای (پنج روز یک بار) تحت روان درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی قرار گرفتند و درگروه کنترل هیچ گونه مداخله ی درمانی دریافت نکرد. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه خودناتوان سازی یادگیری میگلی و همکاران((۲۰۰۱ استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس در برنامه SPSS نسخه ۲۵ انجام شد. آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره حاکی از آن است که درمان مبتنی بر ذهن آگاهی تاثیر معناداری بر خودناتوان سازی دانش آموزان داشته است و با آموزش این پروتکل میزان خودناتوان سازی دانش آموزان کاهش می یابد. با توجه به نتایج پژوهش که حاکی از اثر بخشی درمان مبتنی بر ذهن آگاهی بر خودناتوان سازی می باشد، پیشنهاد می شود این روش درمانی مورد استفاده روان شناسان مدارس ، مشاورین ، مربیان مدارس و مراکز مشاوره آموزش و پرورش قرار گیرد.

Keywords:

اثربخشی ذهن آگاهی , خودناتوان سازی , دانش آموزان , سقز.