اثربخشی قصه گویی قرآنی بر اختلالات رفتاری کودکان دبستانی پایه ششم شهرستان کارون

هدف پژوهش حاظر بررسی تاثیر اثربخشی قصه گویی قرآنی بر اختلالات رفتاری کودکان دبستانی پایه ششمشهرستان کارون بود .نمونه ۲۸ نفر از دانش آموزان دبستانی بودند که به صورت نمونه گیری تصادفی ساده از بین جامعهآماری انتخاب شدند و نیز به صورت تصادفی به عنوان ۱۴ نفر گروه آزمایش و ۱۴ نفر گروه کنترل انتخاب گردیدند .سپس از هر دو گروه بوسیله پرسش نامه اختلالات رفتاری راتر و آزمون بعمل آمد. گروه آزمایش به مدت ۸ جلسه ، ۴۵دقیقه ای در معرض متغیر مستقل)قصه خوانی قرآنی( قرار گرفتند سپس از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد.طرحپژوهش از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. برای تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس چندمتغییری)مانکوا( و تحلیل واریانس یک متغیری )آنکوا( استفاده شد، نتایج بدست آمده در سطح معنی داری ۵% نشاندادند که قصه خوانی قرآنی سبب کاهش میزان اختلالات رفتاری )پرخاشگری ، بی توجهی و رفتار کودکانه ، گوشهگیری و اضطراب( گروه آزمایش شد.

Keywords:

قصه گویی , اختلالات رفتاری