اثر بخشی بخشایش درمانی بر انعطاف پذیری شناختی زنان خیانت دیده

یکی از عوامل موثر در سلامت نهاد خانواده مسئله فرا زناشویی است که به عنوان آسیبی اجتماعی از مهم ترین عوامل تهدیدکننده عملکرد، ثبات و تداوم روابط زناشویی به شمار می آید و بخشش یک عامل مهم فردی است که رابطه زوجین را بعد از یک عهدشکنی بین فردی شدید، بهبود می بخشد. در این راستا پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی بخشایش درمانی بر انعطاف پذیری شناختی و رضایت زناشویی زنان خیانت دیده شهرستان بیرجند صورت گرفت . جامعه آماری این پژوهش را کلیه زنان آسیب دیده از روابط فرا زناشویی همسر که در سال ۱۴۰۰ به مراکز مشاوره بهزیستی و افق شهر بیرجند مراجعه کردند، تشکیل داد. از بین مراجعه کنندگان به مراکز مشاوره ذکر شده ۳۰ نفر که حاضر به همکاری بودند و ملاک های ورود به پژوهش را داشتند، به شیوه نمونه -گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه آزمایش (۱۵ نفر) و کنترل (۱۵ نفر) منتسب شدند. روش اجرای مداخله ی بخشایش درمانی به صورت آموزش در ۹ جلسه به گروه آزمایش بود و گروه گواه هیچ درمانی دریافت نکردند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه انعطاف پذیری شناختی دنیس و وندروال (۲۰۱۰) و رضایت از زندگی زناشویی انریچ اولسون (۱۹۹۸) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با کمک تحلیل کوواریانس و تحلیل کوواریانس چندمتغیره انجام شد. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که آموزش بخشایش درمانی بر انعطاف پذیری شناختی و رضایت زناشویی زنان خیانت دیده موثر است . با توجه به نتیجه گزارش شده، پیشنهاد می شود مداخله آموزشی بخشایش درمانی برای بهبود سلامت روانشناختی کلی مراجعین به ویژه انعطاف-پذیری شناختی و رضایت زناشویی افراد آسیب دیده از روابط فرازناشویی همسر در کیلینیک ها و مراکز مشاوره به کار گرفته شود.

Keywords:

بخشایش درمانی , انعطاف پذیری شناختی , رضایت زناشویی , فرازناشویی .