ارائه مدل علی حالت تهوع حاد ناشی از شیمی درمانی بر اساس بهزیستی روانشناختی با میانجی گری سبک مقابله اجتنابی در زنان مبتلا به سرطان سینه شهر شیراز

هدف پژوهش حاضر ارائه مدل علی حالت تهوع حاد ناشی از شیمی درمانی بر اساس بهزیستی روانشناختی با میانجی گری سبک مقابله اجتنابی در زنان مبتلا به سرطان سینه شهر شیراز می باشد. روش پژوهش ، توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری پژوهش حاضر متشکل از زنان مبتلا به سرطان سینه شهرستان شیراز با میانگین سنی ۵۱ تا ۵۶ سال می باشد. در این پژوهش از روش نمونه گیری غیر تصادفی و داوطلبانه استفاده شده است ؛ بدین صورت که تعداد ۲۱۱ بیمار زن مبتلا به سرطان سینه که تحت درمان به وسیله شیمی درمانی بودند به صورت داوطلبانه پرسش نامه های مربوطه که شامل پرسش نامه بهزیستی روانشناختی ریف (۱۹۸۹)، پرسشنامه تهوع حاد ناشی از شیمی درمانی (۱۹۸۶) و پرسشنامه سبک های مقابله ای پارکر و اندلر (۱۹۹۰) بود، را تکمیل نمودند. دادهها به وسیله ی نرم افزار ایموس تحلیل شدند. یافته های پژوهش نشان می دهد بین بهزیستی روانشناختی با سبک مقابله ی اجتنابی رابطه ی منفی و معناداری وجود دارد و بین سبک مقابله ی اجتنابی با تهوع حاد رابطه ی مثبت و معناداری وجود دارد. آزمون سوبل نقش میانجی گری سبک مقابله ی اجتنابی در رابطه ی بین بهزیستی روانشناختی و حالت تهوع حاد را تایید می کند. بنابراین می توان نتیجه گیری کرد که بین بهزیستی روانشناختی و حالت تهوع حاد با میانجی گری سبک مقابله ی اجتنابی رابطه وجود دارد. همچنین اثر غیر مستقیم بهزیستی روانشناختی بر حالت تهوع حاد است . بنابراین می توان از طریق بهبود راهبردهای اجتنابی و بهبود بهزیستی روانشناختی زنان مبتلا به سرطان سینه ، حالت تهوع حاد ناشی از شیمی درمانی را بهبود بخشید و سطح نگرانی آنها را کاهش داد.

Keywords:

تهوع , شیمی درمانی , بهزیستی روانشناختی , سبک مقابله اجتنابی , سرطان سینه