پیشبینی هویت اخلاقی براساس صفات شخصیتی و خودتنظیمی در دانش آموزان دوره دوم متوسطه

هدف اصلی پژوهش حاضر تبیین سهم صفات شخصیتی و خودتنظیمی در پیش بینی هویت اخلاقی بود. روش این پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهر ارومیه بود (۱۵۶۷۲) که از این تعداد، نمونهای به حجم۳۷۲ نفر به روش تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. اطلاعات از طریق پرسشنامه های هویت اخلاقی (آکویینو و رید ) صفات شخصیتی (کاستا و مککری ) و خودتنظیمی جمع آوری گردید و با استفاده از آمار توصیفی، آزمون معناداری ضرایب همبستگی و رگرسیون گام به گام تحلیل گردید. نتایج همبستگی پیرسون نشان داد که هویت اخلاقی با روان آزردگی رابطه معکوس و معنادار و با خودتنظیمی و برون گرایی رابطه مثبت و معناداری دارد. تنها بعد سازگاری از صفات شخصیتی توانست ۶ درصد از هویت اخلاقی را پیشبینی نماید و همچنین خودتنظیمی هم ۳ درصد از هویت اخلاقی را پیشبینی نمود. بنابراین میتوان نتیجه گرفت که خودتنظیمی و صفات شخصیتی نقش مهمی را در هویت اخلاقی دانش آموزان دوره دوم متوسطه ایفا میکنند.

Keywords:

هویت اخلاقی , صفات شخصیتی , خودتنظیمی.