بررسی اثربخشی روان درمانی مثبت نگر بر انعطاف پذیری شناختی و تحمل پریشانی زنان مطلقه

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی روان درمانی مثبت نگر بر انعطاف پذیری شناختی و تحمل پریشانی زنان مطلقه انجام شد. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه زنان مطلقه شهر دامغان در سال ۱۳۹۹ بودند که از این تعداد ۳۰ نفر انتخاب و بهطور تصادفی در گروه کنترل و گروه آزمایش (تعداد هر گروه ۱۵ نفر) جایگزین شدند. برای جمع آوری اطلاعات از مقیاس تحمل پریشانی، پرسشنامه ی انعطاف پذیری شناختی و پروتکل روان درمانی مثبت نگر استفاده گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج آزمون تحلیل کوواریانس نشان داد گروه مداخله در هر دو مولفه انعطاف پذیری شناختی و تحمل پریشانی نسبت به گروه کنترل به طور معنیداری نمرات بالاتری را کسب کردند(.(P< ۰/۰۱ با توجه به یافته های پژوهش حاضر میتوان گفت روش روان درمانی مثبت نگر نقش مهمی در ارتقاء سلامت روان زنان مطلقه بازی می کند.

Keywords:

روان درمانی مثبت نگر , انعطاف پذیری شناختی , تحمل پریشانی و زنان مطلقه