ارزیابی و اولویت بندی معیار های توسعه بام سبز به روش بهترین-بدترین

در سالهای اخیر، سطح فضای سبز در شهرهای بزرگ به دلیل افزایش تمایل به شهرنشینی و نیاز به ساخت مجتمع های مسکونی رو به کاهش بوده است. به منظور رفع این معضل و ایجاد توسعه پایدار شهری، بام سبز به عنوان یکی از راه های مفید پیشنهاد شده است. بنابراین ضرورت دارد که توجه ویژه ای به استفاده از آن گردد تا بتوان ایجاد امکانات و رفاه شهری را در کنار حفظ سلامت شهروندان شاهد باشیم . هدف این تحقیق ارزیابی و اولویت بندی معیارهای موثر در توسعه بام سبز بوده است. بدین جهت با بهره جویی از مطالعات کتابخانه ای و نظرات خبرگان، معیارها در سه گروه محیط زیستی، اقتصادی و اجتماعی و مشتمل بر سیزده زیرمعیار استخراج و طبقه بندی گردید. پس از بررسی و تایید روایی و پایایی و جمع آوری پرسش نامه های توزیع شده بین خبرگان، آنالیز داده ها به کمک روش بهترین-بدترین معرفی انجام شد. نتایج نشان داد که شاخص اقتصادی مقدم بر دو شاخص دیگر است. ثانیا، مهمترین زیرمعیار در گروه های محیط زیستی، اقتصادی و اجتماعی به ترتیب افزایش کیفیت هوا و کاهش آلاینده ها، افزایش عمر پوسته بام و ارتقای سلامت عمومی افراد بوده است. در نهایت، با در نظر گرفتن کل معیارها، افزایش عمر پوسته بام به عنوان نخستین و گسترش و تنوع زیستگاه جانداران به عنوان آخرین معیار رتبه بندی شدند.

Keywords:

بام سبز , توسعه پایدار , معیار , رتبه بندی , بهترین-بدترین