پراکندگی رامان ارتقایافته سطحی در بیوپزشکی و کاربردهای نوین آن

پراکندگی رامان ارتقایافته ی سطحی (SERS) تکنیک بسیار حساسی است که پراکندگی رامان مولکول هایی که در مجاورت نانوساختارها قراردارند را به طور قابل توجهی افزایش می بخشد. این پدیده می تواند در زیست-حسگرها به کار گرفته و امکان آشکارسازی و تشخیص ماده هدف و نیز شناسایی آنالیت های با غلظت پایین را از طریق افزایش میدان الکترومغناطیسی توسط پلاسمون ها فراهم کند. مطالعات تئوری و تحربی بسیاری برای درک این پدیده و کاربرد آن در حوزه های مختلف انجام شده است. در کمتر از نیم قرن، که از زمان کشف آن می گذرد، به حوزه ای بسیار قوی در زمینه ی تحقیق و تکنولوژی تبدیل شده است. به دلیل حساسیت و قدرت انتخاب بالا، این تکنیک آشکارسازی کاربردهای فراوانی در شیمی سطح و تماس، نانوتکنولوژی، بیولوژی، بیوپزشکی، علوم غذایی، علوم محیطی و حوزه های دیگر دارد. بنابراین، در این مقاله کاربرد این پدیده در تشخیص غیرتهاجمی و درجا در پدیده های بیوپزشکی مورد بررسی قرار می گیرد. نتایج این بررسی ها نشان می دهد که به کارگیری SERS به تنهایی و به همراه سایر تکنولوژی ها می تواند دریچه جدیدی در تشخیص بیماری و بررسی شرایط بیمار قبل و در طی فرایند درمان باز کند.

Keywords:

پراکندگی رامان ارتقایافته سطحی , طیف سنجی , آشکارسازی , بیوپزشکی , پلاسمون , نانوذره فلزی