جایگاه نهادهای خیریه در ارتقای کارکردهای تامین مالی خرد برای تحقق اهداف فقرزدایی

تامین مالی خرد در دهه های اخیر به عنوان یکی از روش های موفق توانمندسازی فقرا مورد توجه قرار گرفته و طرح ها و برنامه های مختلفی با حمایت های دولت یا سازمان های مردم نهاد برای ترویج ابزراها و نهادهای تامین مالی خرد به کار بسته شده است. با بررسی ادبیات موجود به نظر می رسد که اولا کارکرد این نهادها تا حدود زیادی در حوزه از بین بردن فقر مطلق نمود پیدا کرده و این نهادها در پیمودن گام های بعدی توسعه (خروج از فقر نسبی) ناکام بوده اند. ثانیا عمده این نهادها در دستیابی به پایداری مالی مشکل داشته و حتی حجم بالایی از این نهادها به پایداری عملیاتی نیز نرسیده اند. در این مقاله ضمن بررسی شواهد تجربی عدم پایداری عملیاتی و مالی این نهادها به آسیب شناسی حمایت های دولتی از این نهاد ها می پردازیم. در ادامه نشان می دهیم که برای این که برنامه های تامین مالی خرد بتوانند در قامت یک برنامه فقرزدایی (جهت افزایش رفاه در حد استانداردهای زندگی متعارف) ایفای نقش کنند ضروری است منابع خیریه ای از کانال نهادهای تامین مالی به فقرا تخصیص یابد تا امکان ایجاد دسترسی مالی برای فقیرترین افراد فقیر و نیز ارائه خدمات غیرمالی در سطح بهینه فراهم شود.

Keywords:

تامین مالی خرد , نهادهای خیریه , توانمندسازی , فقرا