بررسی رابطه بین عملکرد خانواده و تحمل پریشانی با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دوره دوم متوسطه منطقه تبادکان مشهد

هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی رابطه بین عملکرد خانواده و تحمل پریشانی با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دوره دوم متوسطه منطقه تبادکان مشهد بود. روش این پژوهش با توجه به ماهیت موضوع، توصیفی از نوع همبستگی بوده است. جامعه پژوهش شامل تمامی دانش آموزان دوره دوم متوسطه منطقه تبادکان مشهد به تعداد حدودا ۹۲۰ نفر که با توجه به جدول مورگان تعداد ۲۷۴ نفر بعنوان حجم نمونه به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل تحمل پریشانی سیمونز و گاهر(۲۰۰۵)، پرسشنامه عملکرد خانواده (FAD)و معدل کل بعنوان متغیر پیشرفت تحصیلی است. تجزیه و تحلیل دادهها با آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه تحلیل شدند.نتایج رگرسیون نشان داد که عملکرد خانواده قادر به تبیین متغیر پیشرفت تحصیلی به میزان ۷/۵۴ درصد است. نتایج ضریب همبستگی پیرسون نیز نشان داد که بین عملکرد خانواده با پیشرفت تحصیلی رابطه منفی و معنادار وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد که بین تحمل پریشانی با پیشرفت تحصیلی رابطه مثبت و معنادار وجود دارد.

Keywords:

عملکرد خانواده , تحمل پریشانی , پیشرفت تحصیلی