الگوپذیری از رجزهای امام حسین (علیه السلام) و یارانشان در عاشورا

یکی از مهمترین روش های تربیتی، روش الگویی است. در اسلام نیز به مسئله پیروی از الگوها توجه ویژه شده است. بهترین افراد در اسلام برای سرمشق قراردادن ائمه اطهار (ع) هستند که به عنوان امام و اسوه معرفی شده اند. برای الگوگیری حماسی نیز بزرگترین واقعه حماسی عاشوراست. یکی از جلوه های حماسه عاشورا رجزخوانی است که این مقاله به روش توصیفی تحلیلی به مسئله الگوپذیری حماسی از رجزهای عاشورا می پردازد. این مبحث شامل دو بخش رفتاری و گفتاری است که این مقاله به بخش گفتاری رجزها در عاشورا نظر دارد. با بررسی در منابع مرتبط با موضوع این نتیجه حاصل شد که بیشترین رجزخوانی در عاشورا مربوط به یاران امام حسین (ع) است که به حقانیت خود یقین داشتند. مهم ترین رجزها بیشتر در حوزه های ایجاد ترس در دشمن، معرفی خود و رهبر، تبیین عقاید و بیان هدف و عاقبت کار هستند که دارای قابلیت الگودهی در زمینه آزادگی، حق طلبی، دلیری و سایر صفات حماسی در قالب اثرگذار و ماندگار شعر همراه با ریتم قوی هستند که منتقل کننده پایداری در دفاع از اسلام و ارزشهای انسانی برای همه نسل ها در همه عصرهاست.

Keywords:

عاشورا , امام حسین (علیه السلام) , یاران امام حسین (علیه السلام) , رجزخوانی , حماسه , الگوپذیری