اثر ضد درد یک نوع داروی گیاهی در مقایسه با ایبوپروفن بر درد پس از درمان کانال ریشه: مطالعه کارآزمایی بالینی

Publish Year: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 233

This Paper With 9 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JMDS-47-3_009

تاریخ نمایه سازی: 19 شهریور 1402

Abstract:

چکیدهمقدمه: کنترل درد در دندانپزشکی و اندودانتیکس یک موضوع پرچالش است. ما در این مطالعه بر آن شدیم که اثر ضد دردی یک داروی گیاهی شامل زنجبیل، آناناس، زردچوبه و برملین به نام آناهیل را در کاهش درد پس از درمان ریشه با ایبوبروفن مقایسه کنیم. مواد و روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، مجموع ۷۸ بیمار به طور تصادفی انتخاب و به دو گروه تقسیم شدند. بیماران  در گروه A، ایبوبروفن mg۴۰۰ و در گروه B, آناهیل پلاس را قبل از درمان مصرف کردند. نمره درد بر اساس پرسشنامه VAS قبل از درمان و ۶، ۱۲و ۲۴ ساعت بعد از درمان ریشه ثبت شد. آنالیز اطلاعات با تستهای من ویتنی، کای اسکور، تی تست مستقل، آنالیز واریانس تکرارشونده و تست فریدمن انجام شد. یافته ها: میانگین نمره درد در گروه های A و B به ترتیب قبل از درمان برابر با ۷۱/۲±۴۶/۶ و ۵۷/۲±۷۹/۵، ۶ ساعت پس از درمان ۵۹/۲±۹۵/۲ و ۶۹/۲±۶۷/۲، ۱۲ساعت پس از درمان ۴۹/۱±۲۲/۱ و ۳۸/۱±۷۹/۰، ۲۴ساعت پس از درمان ۶۵/۰±۳۱/۰ و ۶۰/۰±۲۸/۰به دست آمد. تغییرات نمره درد بین گروه آناهیل پلاس و ایبوبروفن در طول زمان تفاوت معناداری نشان نداد. نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که هر دو داروی آناهیل پلاس و ایبوپروفن اثر مشابهی در کاهش درد بیمارانی که درمان ریشه، دریافت کردند، دارند. لذا با توجه به عوارض جانبی کمتر داروی آناهیل پلاس، می توان آنرا به عنوان مسکن جایگزین مصرف کرد.

Authors

نرجس هوشیاری

استادیار، گروه اندودانتیکس، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مازندران، ساری، ایران

عباس مسگرانی

دانشیار، گروه اندودانتیکس، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مازندران، ساری، ایران

فاطمه کشوردوست کولتی

دندانپزشک، ساری، ایران

مریم زمانزاده

استادیار، گروه پاتولوژی دهان و فک وصورت، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مازندران، ساری، ایران

محمود موسی زاده

دانشیار، مرکز تحقیقات سرطان دستگاه گوارش، پژوهشکده بیماری های غیر واگیر، دانشگاه علوم پزشکی مازندران، ساری، ایران