مقایسه اثربخشی تدریس مجازی و سنتی بر کیفیت یادگیری دانش آموزان پایه دوم مقطع ابتدایی شهر اندیمشک

هدف پژوهش حاضر، مقایسه اثربخشی روش های تدریس آموزش مجازی و سنتی بر کیفیت یادگیری دانش آموزان دختر پایه دوم ابتدایی شهر اندیمشک در سال ۱۴۰۲ بود. نوع پژوهش حاضر به شیوه نیمه آزمایشی و از نوع طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر پایه دوم ابتدایی شهر اندیمشک میباشد. نمونه ای به حجم ۳۰ نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شد. جهت گردآوری داده های پژوهش از کیفیت یادگیری استفاده شد . داده ها با استفاده از روش های آماری توصیفی و استنباطی از جمله آزمون تحلیل واریانس مانکوا و آنکوا تحلیل شدند. یافته ها نشان داد روش تدریس مجازی بطور معنادار بر نمره کیفیت یادگیری دانش آموزان موثر است و در مقایسه با روش سنتی، تفاوت معناداری در افزایش میزان این متغیر در دانش آموزان دارد. که این تفاوت به نفع تدریس مجازی می باشد.

Keywords:

آموزش مجازی , سنتی , کیفیت یادگیری