اثربخشی بازی درمانی شناختی-رفتاری بر تکانشگری در کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه/بیش فعالی

هدف از مطالعه حاضر، اثربخشی بازی درمانی شناختی رفتاری بر تکانشگری در کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه/بیش فعالی بود. پژوهش حاضر نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون به همراه مرحله پیگیری و با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کودکان ۶ تا ۱۲ سال مبتلا به اختلال نقص توجه/بیش فعالی مراجعه کننده به کلینیک روانشناختی نیروانا شهر شیراز بود که از این بین، ۴۵ نفر انتخاب و به روش تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل گمارده شدند. افراد گروه آزمایش تحت بازی درمانی شناختی رفتاری در قالب ۱۲ جلسه قرار گرفتند و گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. در ابتدا و انتهای جلسات درمانی و همچنین برای دوره پیگیری، افراد هر دو گروه پرسشنامه تکانشگری کودکان را تکمیل نمودند. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس تحلیل شد. نتایج نشان دهنده این بود که بازی درمانی شناختی رفتاری بر کاهش علائم تکانشگری کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه/بیش فعالی اثر معنادار داشته است(۰۰۱/۰>P). بنابراین بازی درمانی شناختی رفتاری موجب بهبود تکانشگری در کودکان مبتلا به نقص توجه/بیش فعالی شوند.

Keywords:

بازی درمانی شناختی رفتاری , اختلال نقص توجه/بیش فعالی , تکانشگری