بررسی استعاره حیوانات در ضرب المثلها و داستانهای عربی گویشوران زبان عربی خوزستانی

ادبیات عامه یکی از منابع غنی برای مطالعه فرهنگ وتاریخ یک جامعه است دو بیتیها، ترانه های عامیانه، ضربالمثلها، چیستانها، درعین حال ساختار ساده و مختصرشان، در معنا بسیار عمیق اند و هر کدام داستان و رویدادی را در دل خود نهفته دارند. مردم عرب استان خوزستان دارای ادبیات شفاهی غنی و بکر است که متاسفانه کمتر بدان پرداخته اند. ضرب المثل به مثابه بازتابنده اندیشه های گویشوران یک زبان، بخشی از ادبیات بومی ومردم است که پرکاربردترین واژه هایی هستند که در ضرب المثلهای عربی مردم خوزستان دیوان شاعران پیشین و معاصر برای نمایاندن ساحت مادی و معنوی استفاده شده است. در این تحقیق با روش تحلیل محتوا و با استفاده از ابزرا کتابخانه، ضرب المثلهای رایج در این استان که محتوای آنها نام یا نقش حیوانات اند، استخراج و به بررسی و تحلیل میگردد. همچنین نتایج نشان میدهند که موقعیت جغرافیایی منطقه در انتخاب نام حیوانات بومی در ضرب المثلها و داستانها تاثیر زیادی داشته است. از لحاظ کارکرد موضوعی نیز بیشترین موضوعات به کار رفته در ضرب المثلها و داستانها، به ترتیب اجتماعی و سیاسی هستند. در پایان خاطر نشان میشود که بسیاری از داستانها به علل مختلف، از جمله اصل کم کوشی و صرفه جویی در زمان، به ضرب المثل تبدیل شده اند.

Keywords:

استعاره حیوانات , ضرب المثل , مردم عرب زبان , استان خوزستان.