نقد ادبی نقش انسان و زن در شعر شاملو

شاعران زیادی در شعرهایشان به نوعی به موضوع و مقوله زن پرداخته و یا به آن اشاره ای داشته اند. نوع نگاه و طرز تلقی آنها به زن برگرفته از دیدگاه جامعتر و عام تر جامعه نسبت به زن و نیز تجربه های شخصیای که این افراد در زندگی با آن مواجه بوده اند. در این مقاله نیز سعی بر آن شده است با بررسی خصوصیات و توصیفات مربوط به زن در رابطه با مرد از دیدگاه احمد شاملو که شاید دیدگاهی متفاوت از دیگر شاعران داشته است را معرفی کنیم. زن شعر شاملو اگرچه در ظاهر دارای صفات برجسته نیست ولی درنتیجه روح بسیار والا و بزرگی دارد که او را درنهایت گمنامی و معمولی بودن به دیگر زنان و انسانها، برتری میدهد. او نه فتح کننده جهان به زور، قهر و ناز که بوجود آورنده وجود انسانها به قدرت و واسطه انسانیت و فروتنی خود است. در اینجا رابطه عشقولانه و عاشقانه نه پیامد میلی شورانگیز به رسیدن و وصال یک افسانه زیبایی، بلکه حاصل همدلی و همبستگی و یگانگی دو انسان به ظاهر معمولی است که درون و باطن بسیار بزرگی دارند. در راستای انجام این تحقیق مجموعه اشعار شاملو مطالعه شده و مقوله زن در این اشعار مورد تحلیل قرارگرفته است. نوشته های دیگری نیز که به نوعی به این موضوع اشاره داشتهاند به نوعی در فرایند تحقیق به کار گرفته شده اند.

Keywords:

انسان , زن , نگاه به زن , ویژگیهای جسمانی , ویژگیهای روانی , عشق , همدلی