تربیت کودکان با محوریت بعثت، مهدویت، و هویت ایران اسلام

می توان با قاطعیت تمام، اعلام کرد که هدف کلی بعثت انبیای الهی و رسالت آسمانی آنها به ویژه پیامبر اعظم که هر چند به ظاهر فرزند زاده آدم است، ولی در باطن، نیای بزرگ و والا و جد اعلای اوست. تزکیه و تعلیم انسان ها و سوق دادن ایشان به سوی قله های کمال و نشاندن آنها بر مسند مظهریت اسماء حسنای جمال و جلال الهی است. قرآن کریم برای پیامبر اسلام بلکه سایر انبیا، اهداف دیگری هم ذکر کرده است که نمیتوان و نباید از کنار آنها بی اعتنا و به سادگی گذشت، بلکه هر کدام آنها پیام ویژه ای دارند و آنهایی که زندگی هدفمندانه و حیات معنادار را میپسندند و آرمان خواه و بلند پرواز و در پی سعادت جاویدان و رسیدن به قله کمالند باید به همه آنها توجه کنند و بر اساس آنها برای نسل کنونی و نسل های آینده، به طراحی برنامه پردازند؛ چرا که قرآن کتاب کهنه و منجمدی نیست، بلکه چشمه زلال و جوشانی است که بر بستر همه قرون و اعصار متوالی جاری و ساری است. سایر اهدافی که از برخی از آیات و روایات استفاده می شود، یا زیر مجموعه همان هدف کلی است، یا به نحوی به آن هدف کلی بازگشت می کند. اهداف کلی که زیرمجموعه آن هدف کلی محسوب می شوند، عبارتند از: قیام به قسط، بشارت و انذار، داوری در موارد اختلاف، مطاع بودن، بلاغ، وضع اصر و اغلال، شهادت، تحریم خبائث و تحلیل طیبات، جهاد با کفار و منافقان و... . اهدافی که بازگشت به آن هدف کلی می کنند، بدین قرارند:دعوت به حیات، خارج کردن از ظلمات به نور، تتمیم مکارم اخلاق و هدایت به راه راست، امر به معروف و نهی از منکر و رحمت برای جهانیان و... امیرالمومنین (ع) به آنچه در نخستین خطبه نهج البلاغه آمده است، به جمع بندی زیبا و رسایی از اهداف رسالت پرداخته و فرموده است: خداوند پیامبرانی پیاپی در میان مردم فرستاد تا میثاق فطرت را ادا کنند و نعمت فراموش شده خداوند را به یاد آورند و با احتجاج و تبلیغ به هدایت آنها پردازند و دفینه های عقولشان را به جریان اندازند و آیات مقدر الهی از قبیل آسمان برافراشته و زمین گسترده و معیشتهای حیات بخش و اجلهای فانی کننده و بیماریهای پیر سازنده و بلاهای پیاپی رسنده را به آنها نشان دهند.بی شک، پیامبر بزرگ ،اسلام نه تنها کودکان را از هدفهای کلی و جزئی خود خارج نداشته بلکه توجهی ویژه بدانها مبذول داشته است؛ چراکه از یک سو او پیامبر رحمت برای همه جهانیان است و کودکان نیز طیفی وسیع و بخشی عظیم از همان مردمند و به لحاظ نوخاستگی و وابستگی به بزرگترها و آمادگی و استعداد برای پذیرش هر گونه تعلیم و تربیتی شایان هر گونه توجهی و در خور هر گونه امدادی و مستحق هر نوع برنامه ریزی دقیق و عنایت ویژه ای میباشند و محال است که رهبری الهی که گذشته از عظمت مقام آخرین حلقه رسالت است و باید ناگفتنی های انبیای پیشین را بیان کند ود۴رهای ناسفته را به بوته سفتن سپارد، از اهمیت والا و شایستگی های بسیار بالای آنها غافل مانده باشد. سوال اصلی این است که رهبر گران قدر انسان ها و آن انسان کامل و آن کون جامع، در وحی ماندگار و سنت پایدار خویش درباره کودکان چه گفته و چه اندیشیده و چه رفتاری داشته و چه واکنش هایی مثبت یا منفی در برابر رفتاری که بزرگ سالان با کودکان داشته اند، از خود نشان داده است. گفتنی است مقصود ما از وحی نبوی، قرآن مجید و از سنت نبوی، گفتار و کردار و تقریر آن ابر انسان است که از آن به واکنش مثبت یا منفی حضرتش در برابر رفتار دیگران تعبیر کرده.

Keywords:

تربیت اسلامی , بعثت , مهدویت , تربیت کودک , سنت نبوی , اصول تربیت , اصل اعتدال