بررسی رابطه بین هوش عاطفی با شادکامی دانش آموزان مدارس ابتدایی

شادکامی به عنوان یکی از عوامل موثر در به وجود آوردن یک زندگی مطلوب حالتی مطبوع و دلپذیر است که از تجربه هیجانهای مثبت و خشنودی از زندگی نشات میگیرد و از نظر کارکردی اهمیتی دوگانه دارد از یک طرف احساس مثبتی است که از حس رضا و پیروزی حاصل میگردد و از طرف دیگر اشتیاق انسانها را برای پرداختن به فعالیتهای اجتماعی آسان میسازد و طبعا چنین حالت خوشایندی با فقدان ،افسردگی اضطراب و پرخاشگری همراه است. پژوهش حاضر باهدف، بررسی رابطه بین هوش عاطفی با شادکامی دانش آموزان انجام گرفت لذا از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش، توصیفی از نوع همبستگی میباشد جامعه مورد مطالعه پژوهش را دانش آموزان شهر سنندج تشکیل داد که ۱۴۰ نفر به شیوه نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند در این پژوهش برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه هوش عاطفی شوت و همکاران (۱۹۹۸) و پرسشنامه شادکامی آکسفورد (۱۹۸۹) استفاده شد و پایایی آن از طریق از طریق آلفای کرونباخ محاسبه شد به بود و روایی آن از طریق نظرخواهی از اساتید و متخصصان تایید گردید جهت تجزیه و تحلیل دادهها از آزمون های آماری از شاخصهای آمار توصیفی میانگین و انحراف (معیار و آمار استنباطی کولموگرف اسمیرونوف، ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد نتایج نشان داد میزان ضریب همبستگی پیرسون هوش عاطفی و شادکامی دانش آموزان (۲۰٫۸۲۵ ) مقدار قوی و مثبت و دارای جهت مستقیم میباشد یعنی با افزایش بهبود میزان هوش عاطفی و شادکامی دانش آموزان افزایش مییابد و بلعکس

Keywords:

هوش عاطفی , شاد کامی دانش آموزان مدارس ابتدایی