نقش اراده در تحقق ظهور

آینده بشریت و فرجام تاریخ ، همواره مورد دقت نظر متفکران و اندیشمندان الهی و غیرالهی بوده است . از میان طرحهای تاریخی موجود در مکاتب مختلف ، قرآن کامل ترین و نویدبخش ترین طرح را برای بشریت ترسیم نموده که براساس آن، آیندهای سرشار از خیر و سعادت برای همه انسانها بیان گردیده است . برمبنای تفکر آینده گرای قرآن، انسانها با اراده خویش و به کارگیری قوانین جاری تاریخ که در قالب سنت های اجتماعی - تاریخی در آیات مطرح شده، به هیچ وجه نسبت به آینده خویش منفعل و مجبور نبوده، بلکه بدین وسیله آگاهی لازم برای ساختن آینده خود و جهان را کسب کرده و با ارادهای فعال، مسیر آینده جهان و سرنوشت خود را معین می سازند. بر این اساس، مقاله حاضر بر آن است تا در ابتدا مبانی تفکر آینده گرای قرآن را با استفاده از تفسیر آیات و سخن معصومان (ع) تبیین نماید و سپس نقش فعال انسان را در تحقق آینده موعود از نظر قرآن با استفاده از مبانی تفکر آینده گرای این کتاب الهی اثبات نماید.نکته راهبردی در بحث ظهور حضرت ولیعصر(عج ) آن است که ظهور به عنوان پدیده ای اجتماعی خلقت ، نیازمند آمادگی ها و زمینه سازی هایی است ، برخی اینچنین تصور می کنند چون ظهور حضرت ولی الله الاعظم (عج ) به دست خدای متعال است و باید اذن الهی به ظهور تعلق بگیرد، پس لاجرم همه فرآیند ظهور معجزه آسا خواهد بود در حالی که این تصور اشتباه است .

Keywords:

اراده , تحقق , ظهور.