چگونه توانستم فرهنگ مراقبت از وسایل و تجهیزات کارگاهی را در هنرجویان رشته طراحی و دوخت هنرستان نهادینه سازم ؟

همانطور که می دانیم امکانات و تجهیزات هنرستانها فرسوده و از رده خارج است و حتی پاسخگوی نیاز جمعیت کنونی هنرجویان هنرستانها هم نیست و بسنده کردن به آمارها فریبی بیش نیست و اعلام اینکه ، ساخت و تجهیز هنرستانها و ایجاد هنرستانها در دستور کار قرار دارد گره گشای کار نخواهد بود. جذب هنرجو در هنرستانها بدون توجه به نیازهای اولیه هنرجویان کاری نسنجیده است که موجب دلسردی هنرجویان خواهد شد. برای مثال هنرستانی که در دهه ۷۰ برای چند رشته خاص و معدودی هنرجو تاسیس شده اکنون تجهیزات آن فرسوده است و باید به روز شود؛ زیرا پس از ساخت و تجهیز اولیه و تحویل آموزشگاه از سوی سازمان نوسازی مدارس کشور به آموزش و پرورش، سازمانی که متولی این کار باشد وجود ندارد. فراموش نکرده ایم که وعده های بسیاری برای تجهیز هنرستانها داده و همایشهایی نیز برگزار شده که حاصل آن برای هنرستانیها وضعیت نابسامان کنونی است. رویکرد توسعه فنی و حرفه ای فقط با حرف امکان پذیر نیست بلکه مقرر است که این موضوع با جدیت بررسی شود. به هر روی مسئولان وزارت آموزش و پرورش برای رسیدن به هدف مشترک می بایست تدبیری بیندیشند. نمونه افزایش آمار هنرجویان هنرستانهاست که ابتدا به هر طریق ممکن حتی فرستادن قبولیهای شهریور پایه نهم به هنرستانها دانش آموزان تشویق میشوند به هنرستانها بروند و بعد که بحث کیفیت مطرح میشود ابراز نگرانی می.کنند آیا تدبیر و اندیشه در برنامه ریزیهای مسئولان وزارت آموزش و پرورش جایگاهی دارد؟ یا اینکه هدف وسیله را توجیه میکند؟ اینجانب تصمیم گرفتم با توجه به اینکه وسایل کارگاه های هنرستان محدود است و تهیه دوباره آنها کاری بس دشوار است که نیازمندبودجه زیادی است. دانش آموزان را ملزم به نگهداری از وسایل و امکانات کارگاه طراحی و دوخت نمایم. تا در سال های بعد دچارکمبود امکانات نشویم.