بررسی آموزش مبتنی بر روش یادگیری معکوس بر خلاقیت دانش آموزان دوره ابتدایی

برای دستیابی به اهداف مطلوب ،آموزشی دانش آموز برای یادگیری باید خود به مشارکت و تعامل پرداخته و به جست وجوی دانش بپردازد به جای اینکه دریافت کننده صرف اطلاعات باشد که در کلاس معکوس با توجه به اینکه در داخل کلاس صرفا به فعالیت های یادگیری پرداخته میشود و زمان کافی هم وجود دارد دانش آموزان از طریق مشارکت و تعامل با مطالب درسی درگیر شده و این گونه یادگیری فعال را محقق میسازند؛ و اینکه چه چیز و چطور مطالب را فراگیرند در آنها، افزایش یابد. از این رو روش یادگیری معکوس موجب تداوم رفتار دانش آموزان تا رسیدن به هدفشان رفتار خودجوش) یعنی یادگیری می.شود آنها طعم موفقیت را چشیده اند و یادگیری را به فرآیندی لذت بخش و مفید برای خود تبدیل کرده اند و زمینه برای افزایش باورهای انگیزشی و یادگیری در آنها فراهم گردیده است. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر روش یادگیری معکوس بر خلاقیت دانش آموزان انجام گرفت این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش، توصیفی از نوع همبستگی میباشد. جامعه مورد مطالعه پژوهش را دانش آموزان شهر بانه تشکیل داد ابزار گردآوری داده ها شامل رشد خلاقیت تورنس (۱۹۷۹) بود که پایایی آن از طریق روش کودر ریچاردسون محاسبه شد که در پیش آزمون و پس آزمون به ترتیب ۰٫۷۶ و ۰٫۷۸ بود و روایی آن از طریق نظرخواهی از معلمان مدرسه تایید شد جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمونهای آماری کولموگرف ،اسمیرونوف همبستگی پیرسون آزمون t همبسته استفاده گردید. نتایج نشان داد، نمره میزان خلاقیت دانش آموزان در پیش آزمون ۲۱٫۶۰ بود که در پس آزمون به ۳۴٫۸۰ افزایش یافته است و این افزایش از نظر آماری نیز معنادار میباشد (۰٫۰۰۸ در واقع بین دانش آموزانی که با روش مبتنی بر یادگیری معکوس آموزش دیده اند با دانش آموزانی که این آموزش را ندیده اند در میزان خلاقیت آنها تفاوت معناداری وجود دارد.

Keywords:

آموزش یادگیری , یادگیری معکوس , خلاقیت , دانش آموزان دوره ابتدایی