بررسی رابطه هوش معنوی با سازگاری اجتماعی دانش آموزان

سازگاری به معنی هماهنگی همه اجزاء شخص است؛ یعنی هماهنگی ،افکار اعمال و احساسات در ضمن سازگاری میتواند به معنی هماهنگی بین شخص و محیط باشد و اگر هماهنگی کافی بین تواناییهای خود و محیط وجود داشته باشد سازگاری بیشتری وجود خواهد داشت. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین هوش معنوی با سازگاری اجتماعی دانش آموزان انجام گرفت. لذا از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ ،روش توصیفی از نوع همبستگی میباشد. جامعه مورد مطالعه پژوهش را دانش آموزان شهر بانه تشکیل داد؛ که ۱۲۰ نفر به شیوه نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. در این پژوهش، برای جمع آوری اطلاعات از هوش معنوی خدایاری) ،فرد سهرابی و همکاران (۱۳۹۳) و پرسشنامه سازگاری اجتماعی سهرابی و سامانی (۲۰۱۱)، استفاده شد؛ و پایایی آن از طریق از طریق آلفای کرونباخ محاسبه شد به ترتیب ۰٫۷۵ و ۰٫۷۸ بود و روایی آن از طریق نظرخواهی از اساتید و متخصصان تایید گردید. جهت تجزیه و تحلیل دادهها از آزمونهای آماری از شاخصهای آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار و آمار استنباطی کولموگرف اسمیرونوف، ضریب همبستگی پیرسون) استفاده شد. نتایج نشان داد میزان ضریب همبستگی پیرسون هوش معنوی با سازگاری اجتماعی دانش آموزان (۳۰٫۷۶۴ ) مقدار قوی و مثبت و دارای جهت مستقیم میباشد یعنی با افزایش میزان هوش معنوی و سازگاری اجتماعی دانش آموزان افزایش می یابد و بلعکس.

Keywords:

هوش معنوی , سازگاری اجتماعی , دانش آموزان