بررسی اثر الزام برنامه ریزی نیروی انسانی در نظام آموزشی

نیروی انسانی را باید به عنوان مهمترین سرمایه یک سازمان دانست که نقش کلیدی و مهمی در دستیابی سازمان به اهدافش دارد. امروزه سازمان ها هزینه های بالایی جهت جذب و نگهداری منابع انسانی صرف می کنند تا در عرصه رقابت از سایر رقیبان عقب نمانند. سازمان آموزش و پرورش اگر دارای بهترین تکنولوژی بوده و از بهترین امکانات بهره مند باشند ولی از نیروی انسانی متخصص و کارآمد برخوردار نباشند و یا توانایی استفاده درست و کارآمد از نیروهای موجود را نداشته باشند قادر نیستند بر محیط اثر گذاشته و درعرصه رقابت موفق عمل کنند. نیروی انسانی در سازمان آموزش و پرورش این توانایی را دارد که سایر منابع را پردازش کرده و خدمات و کالاهایی را پدید آورد که سازمان به خاطر آن تاسیس شده است. یکی از مهمترین وظایف مدیریت منابع انسانی برنامه ریزی نیروی انسانی است. درمحیط پرچالش هزاره جدید و در عرصه رقابت میان سازمان ها و شرکت ها، یکی از مولفه های افزایش دهنده موفقیت برای سازمان ها، متمرکز شدن بر وظیفه مدیریت استراتژیک منابع انسانی است. در میحط رقابتی کسب و کار امروز، عمده نگرانی و تکاپوی سازمان ها درجهت بقا، توسعه و پیشرفت فراگیر آن ها شکل می گیرد. در راستای این هدف خطیر مباحث مربوط به عملکرد و شیوه های ارزیابی، مدیریت و بهبود آن چه در سطح واحدها و چه در سطح کارکنان و مدیران یکی از مباحث عمده در مدیریت می باشد.بدین سبب است که از دیرباز محققان زیادی به عملکرد در سطح فردی یا سازمانی توجه داشته اند. عملکرد شغلی به عنوان ارزش مجموعه رفتارهای کارکنان که به صورت مثبت و یا منفی در دستیابی به اهداف سازمانی سهیم هستند تعریف شده است. این تعریف از عملکرد شغلی شامل رفتارهایی است که تحت کنترل کارکنان می باشد.

Keywords:

سازمان آموزش و پرورش , مدیریت استراتژیک , عملکرد شغلی , محیط رقابتی