حکمرانی کارآفرینی اجتماعی

ویلیام ا. (بیل) استیریکلند جونیور، مدیرعامل انجمن صنایع دستی منچستر پیترزبورگ و مرکز آموزش بیدول در اولین جلسه هیئت مدیره جدید این سازمان به دور میز کنفرانس نگاه کرد و مجددا از اینکه همه چیز تغییر کرده بود، تعجب کرد. هنگامی که سازمان های هنری و آموزشی کوچک وی به خانه های ردیفی در ضلع شمالی پیترزبورگ منتقل شدند، جلب توجه مردم به کارهای او یک چالش بود. در حالی که اکنون که این برنامه ها به صورت یک موسسه با بودجه سالانه بیش از ۵ میلیون دلار در یک فضایی به ارزش ۷ میلیون دلار رشد کرده بود، همه به آن توجه می کردند. سرمایه داران و مشاوران به او گفته بودند که زمان آن فرارسیده که ساختارهای رسمی و فرایند های لازم برای تکمیل رشد سازمان ها را توسعه دهیم. او ماه ها قبل به سختی با این واقعیت روبرو شده بود که دیگر او به تنهایی نمی تواند انجمن صنایع دستی و مرکز آموزش های بیدول را اداره کند.در حالی که در اولین جلسه هیئت مدیره نشسته بود، برای او این سوال ایجاد شد که آیا دولتمردان قدم های درستی برای نگهداشتن سازمانهایی که در حاشیه آموزش و توانمندسازی اقتصادی برای افراد محروم ایجاد شده اند، برداشته اند یا نه؟ آیا ساختار جدید هیئت مدیره نوآوری را که انجمن صنایع دستی و مرکز آموزش های بیدول را بسیار موفق کرده بود، خنثی می کند؟ آیا استریکلند و اعضای هیئت مدیره وی می توانند راه هایی برای ادامه ریسک پذیری پیدا کنند در شرایطی که در حال حاضر چیزی بیشتر از گذشته برای از دست دادن وجود ندارد؟

Keywords:

کارآفرینی اجنماعی , انجمن صنایع دسنی , مرکز آموزش های بیدول