اثربخشی درمان مبتنی بر خودشفقتی بر کنترل خود در مبتلایان به اختلال مصرف مواد

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر خودشفقتی بر کنترل خود در مبتلایان اختلال مصرف مواد بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه مبتلایان به اختلال مصرف مواد مراجعه کننده به مرکز سومصرف مواد مهرگان شهر خرم آباد در سال ۱۴۰۱ بود. از میان جامعه آماری با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند و براساس نمره پرسشنامه خودکنترلی (تانجی، بامیستر و بون، (۲۰۰۴ در پیش آزمون، ۳۰ نفر که دارای ملاکهای ورود و خروج بودند نمونه آماری را تشکیل دادند. این ۳۰ نفر به طور تصادفی در ۲ گروه ۱۵ نفره آزمایش و گواه گزینش شدند که گروه آزمایش، درمان مبتنی بر خودشفقتی را دریافت کردند و گروه گواه در لیست انتظار قرار گرفت. همچنین برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس و برای تسریع در نتایج حاصله از نرم افزار SPSS۲۲ استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که درمان مبتنی بر خودشفقتی به طور معناداری منجر به افرایش کنترل خود و مولفه های آن (منع کننده، کنترل اولیه) در مبتلایان اختلال مصرف مواد میشود .(P<۰/۰۵) در نتیجه میتوان گفت آموزش خودشفقت ورزی رویکرد مناسبی جهت افزایش کنترل خود در مبتلایان اختلال مصرف مواد میباشد.

Keywords:

درمان مبتنی بر خودشفقتی , کنترل خود , در مبتلایان اختلال مصرف مواد.