بررسی صنایع بدیعی از دیدگاه زیبایی شناسی در اشعار شوکت بخاری

زیبایی لازمه هنر است و از آنجا که شعر یکی از اقسام هنر به شمار می آید، از دیدگاه زیبایی شناسی مورد بررسی قرار میگیرد صنایع بدیعی که در شعر سبب زیبایی در کلام میشود به عنوان شگردها و ترفندهایی که در ،زبان نظام جدیدی به وجود میآورند و سبب آشنایی زدایی و غرابت آن میگردند همواره مورد توجه شعرا و نویسندگان زبان فارسی بوده است شوکت بخاری در بیان افکار و اندیشه ها با زبانی شاعرانه از فنون علم بدیع که پایه های اصلی آن مبتنی بر صناعات لفظی و معنوی میباشد، استفاده فراوانی برده است. در این پژوهش که به شیوه توصیفی تحلیلی انجام شد اشعار شوکت از دیدگاه نقد زیبایی شناسی مورد بررسی و واکاوی قرار گرفت و عوامل زیبایی آفرین بدیعی شعر او، از لحاظ صنایع لفظی و معنوی مشخص شد. یافته های پژوهش بیانگر این است که هنرنمایی های لفظی و معنوی در شعر ،وی جلوههای فراوانی دارد و شاعر اطلاعات وسیع و قابل توجهی از این شگردهای زبانی و نحوه صحیح به کارگیری آنها داشته است. از میان آرایه های بدیع لفظی روش تکرار به صورت تکرار ،حرف واژه و هجا و انواع جناس به عنوان یکی از عوامل زیبایی آفرینی در شعر بسیار مورد توجه شاعر بوده است. شوکت در بکارگیری صنایع معنوی بدیع از انواع روشهای زیبایی آفرینی نظیر تناسب غافلگیری بزرگ نمایی چند بعدی و استدلال بهره برده است که گاه در نوع خود بدیع و بی نظیر است.

Keywords:

شوکت بخاری , زیبایی شناسی , صنایع , لفظی , معنوی