مدیریت ساماندهی سکونتگاه های غیررسمی در کنترل جرایم شهری

تلاش در جهت پیشگیری از وقوع جرایم منحصرا در حوزه اختیارات قوه قضائیه نبوده و سایر دستگاهها از جمله شهرداری ها به عنوان مدخل در امر مدیریت شهری می توانند نقش موثر و سازنده ای را ایفاء نمایند. امروزه بسیاری از شهرهای کشورهای در حال توسعه با مسایل و مشکلات مشابهی چون رشد شتابان جمعیت معضل اشتغال و گسترش بخش غیررسمی و محله های فقیرنشین و ناپایداری شهری در زمینه های اجتماعی، اقتصادی و محیطی و... مواجه اند که این مسایل تحت تاثیر عوامل محلی، منطقه ای و ملی قالب های متفاوتی به خود گرفته اند. حاشیه نشینی پدیده ای است که مدیریت شهری را با چالش بزرگی مواجه کرده است, زیرا که از یک سو, بستر ارتکاب به انواع جرایم را فراهم می کند و از دیگر سو به واسطه رشد قارچ گونه سکونتگاه های غیر رسمی و نامناسب منظر شهر را زشت و نازیبا می کند, از این رو می توان گفت حاشیه نشینی شهر را از لحاظ زیبا شناختی و امنیتی به واسطه بروز رفتارهای نابهنجار ناشی از بارگذاری بحرانی جمعیت، دچار چالش می کند. هدف این مقاله مدیریت ساماندهی سکونتگاه های غیررسمی در کنترل جرایم شهری با روش توصیفی- تحلیلی می باشد. در همین راستا شهرداری از جمله نهادهای عمومی است که به واسطه وسعت قلمرو فعالیت به ویژه در کلان شهرها، خود به مانند یک دولت کوچک عمل می کنند و قوانین و مقررات مربوط به خود را دارا می باشد. شهرداری به علت اینکه نقش مستقیم در شکل ساختاری شهرها دارد می تواند کمک زیادی به پیشگیری از جرم کند. در زمینه اهمیت و نقش طراحی شهری و چگونگی ساز و کار مربوطه در کاهش جرائم مباحث زیادی مطرح شده است.

Keywords:

حاشیه نشینی , اسکان غیررسمی , شهرداریها