مقایسه اثربخشی ذهن آگاهی مبتنی بر کاهش استرس با درمان پذیرش و تعهد بر اضطراب اجتماعی و ابعاد آن در بزرگسالان دارای لکنت

سابقه و هدف: بزرگ سالان دارای لکنت، ترس از برقراری ارتباط دارند. هدف این مطالعه مقایسه اثربخشی ذهن آگاهی مبتنی بر کاهش استرس با درمان پذیرش و تعهد بر اضطراب اجتماعی و ابعاد آن در بزرگ سالان دارای لکنت است. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری انجام شده است. جامعه آماری شامل تمامی بزرگ سالان ۱۸ تا ۴۰ سال دارای لکنت مراجعه کننده به مراکز گفتاردرمانی و روان شناسی شهر اصفهان در سال ۱۴۰۱است. حجم نمونه ۴۵ نفر است که به دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل تقسیم شدند. آزمودنی ها در سه مرحله از طریق پرسش نامه اضطراب اجتماعی کانور مورد سنجش قرار گرفتند. یافته ها: نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد روش های آزمایشی در مقایسه با گروه کنترل، بر متغیرهای وابسته موثرهستند. در مورد اثربخشی بر علائم فیزیولوژیک، دو روش آزمایشی باهم تفاوت معنادار ندارند، اما در ترس، اجتناب و نمره کل اضطراب اجتماعی، ذهن آگاهی مبتنی بر کاهش استرس اثر معنادارتری نسبت به درمان پذیرش و تعهد دارد (۰۵/۰> P). نتیجه گیری: براساس یافته های این پژوهش، هر دو روش ذهن آگاهی مبتنی بر کاهش استرس و درمان پذیرش و تعهد بر کاهش اضطراب اجتماعی و ابعاد آن در بین افراد دارای لکنت موثر هستند

Keywords:

Acceptance and Commitment Therapy , Mindfulness , Social Anxiety , Stuttering , اضطراب اجتماعی , درمان پذیرش و تعهد , ذهن آگاهی , لکنت