عوامل فرهنگی بازگشت به اعتیاد در بین معتادان خود معرف شهرستان اندیمشک

انجام تحقیقات سبب شناسی اعتیاد، برای طراحی و اجرای برنامه های پیشگیرانه توسط کارشناسان سازمان های ذیربط اجتناب ناپذیر می نماید. لذا این مطالعه توصیفی- مقطعی با هدف رتبه بندی عوامل فرهنگی بازگشت به اعتیاد در بین معتادان خود معرف با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته با انتخاب تصادفی- طبقه ای بین ۱۵۰ نفر از جامعه آماری شامل مددجویان، مددکاران و مشاوران، و اعضای خانواده مددجویان، در مراکز ترک اعتیاد تحت نظر بهزیستی شهرستان اندیمشک در سال ۱۳۹۸ انجام گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و نرم افزارspss  استفاده گردید. در آمار توصیفی، اطلاعات دموگرافیک و جمعیت شناختی نمونه بررسی شد و در آمار استنباطی نیز ابتدا نرمال بودن داده ها با استفاده از آزمون تک کولموگروف اسمیرنوف تعیین گردید و  سپس با استفاده از آزمون خی ۲ کوکران، سطح معناداری هر کدام از مولفه های عوامل فرهنگی عملیاتی شده و مورد سنجش قرار گرفت. از بین ۱۷ گویه متغیر علل فرهنگی، تشویق دوستان مصرف کننده به استعمال مجدد مواد و گذراندن اوقات فراغت با تفریحات ناسالم، بیش ترین و زندان رفتن و تبعیض بین فرزندان، کمترین میزان تاثیر بر بازگشت به اعتیاد را داشتند. عوامل فرهنگی موثر بر بازگشت را می توان شامل مولفه ­های تشویق دوستان مصرف کننده به استعمال مجدد مواد، گذراندن اوقات فراغت با تفریحات ناسالم، برچسب زنی، عدم پیگیری دستگاه های ذی ربط، عدم اختصاص برنامه جهت گذراندن اوقات فراغت، باورهای مثبت در استفاده از مواد مخدر جهت تسکین و درمان بیماری ها، و عدم آگاهی نسبت به ماهیت مواد مخدر جدید دانست.

Keywords:

اعتیاد به مواد مخدر , بازگشت به اعتیاد , علل فرهنگی , معتادان خود معرف