نگرشی تطبیقی به کارکردهای عرفانی درغزلیات حافظ شیرازی وفتاحی نیشابوری

پژوهش حاضر به بررسی کارکردهای عرفانی در غزلیات حافظ شیرازی و فتاحی نیشابوری می پردازد. غزلیاتروحانی حافظ با عرفان در پیوند است، از این رو آبشخور مهمی برای دیگر شاعران از جمله فتاحی نیشابوریگردیده است. مولانا فتاحی نیشابوری تحت تاثیر اندیشه های عرفانی شخصیتهایی چون ابن عربی، مولویوبه ویژه حافظ بوده، مضامین گوناگون عرفان، در اشعار وی از وجوه زبان و اندیشه های اوست.نگارنده باپردازش توصیفی- تحلیلی غزلیات فتاحی به این نتیجه رسیده که شعروی آکنده از حقایق و آموزه هایعرفانی، شورو الهام عاطفی و دارای وجوه اشتراک بسیار با غزلیات حافظ است. در این مقاله تاثیرپذیریفتاحی نیشابوری از خواجه شیراز در ابعاد عارفانه، با تاکید برعشق، تجلی، قرب، فقر، وصل، لطف، شوق،دیدار پیر و مراد با روش تحلیل مقایسهای مورد واکاوی و ارزیابی قرار گرفته است. این تاثیرپذیری تا حدبسیاری بر غنای فکری و فرهنگی غزلیات وی افزوده و عرفان و گزاره های عرفانی او را به اندیشه های اصیلعرفانی حافظ نزدیک کرده است.

Keywords:

حافظ , فتاحی , عرفان , تجلی , عشق