نقش نرم افزارهای خودمراقبتی در ارائه مراقبت به بیماران مبتلا به کووید- ۱۹

Publish Year: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 57

نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

THPC05_130

تاریخ نمایه سازی: 2 مهر 1402

Abstract:

مقدمه: بیماری کووید- ۱۹ ، یک بحران بهداشتی در سراسر جهان بود که جهت مقابله با آن، تغییراتی در نظام سلامت در زمینه اطلاعرسانی، آموزشی، و پیشگیری کووید- ۱۹ ایجاد شد. و با توجه به تعداد زیاد بیماران سرپایی و لزوم استراحت در منزل، اهمیت خودمراقبتیبیش از پیش مشخص شد. هدف از این مطالعه بررسی نقش نرمافزارهای خودمراقبتی در ارائه مراقبت به بیماران مبتلا به کووید- ۱۹ می باشد.روش پژوهش: مقاله حاضر به صورت به صورت بوده و مقالات مورد مطالعه با جستجو در پایگاه اطلاعاتی google scholar ، magiran، Sid و با استفاده از واژگان کلیدیی نرم افزار خود مراقبتی، کووید- ۱۹ ، سلامت از راه دور و معادل انگلیسی آن در محدوده زمانی ۲۰۱۸ -۲۰۲۲ انجام شد. تعداد ۲۳ مقاله به زبان فارسی و انگلیسی که به موضوع خود مراقبتی در کووید- ۱۹ پرداخته بودند، یافت شد. مقالاتنامعتبر حذف گردید و در نهایت تعداد ۷ مقاله مورد تحلیل قرار گرفت.یافته ها: مطالعات نشان داده اند که در پاندمی ویروس کرونا، بسیاری از افرادی که تست کرونای آنها مثبت است ممکن است هیچ علامتینداشته باشند یا علائم خفیفی مانند تب، ضعف و سرفه خشک داشته باشند. به همین دلیل مراکز بهداشتی این افراد را به خودمراقبتی درمنزل ترغیب می کنند. برنامه های خودمراقبتی تلفن همراه می تواند قابلیت آموزش خودمراقبتی، ارتباط با واحدهای بهداشتی و درمانی،ارتباط با پزشک، دریافت اخبار از منابع معتبر، یادآوری داروها، نظارت بر بهبود علائم تنفسی، علائم گوارشی، سرفه، تب، حس بویایی وچشایی، خواب روزانه و همچنین پیگیری روند بهبودی برای مبتلایان به کووید- ۱۹ داشته باشند.نتیجه گیری: به دلیل ماهیت عفونی کووید- ۱۹ و نیاز به ایزوله سازی بیماران، استفاده از نرم افزارهای خودمراقبتی نقش مهمی را درمدیریت این بیماری دارد. استفاده از این نرم افزارها سبب صرفه جویی در هزینه های مالی و زمانی، ارتقا مهارت خودمراقبتی افراد، کنترلبهبود علائم و کاهش سطح استرس و اضطراب می شود.

Authors

فاطمه نجف لوی ترکمانی

دانشجوی کارشناسی پرستاری، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی آجا، تهران، ایران

مرضیه خلجی

مربی هیئت علمی، گروه روان پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی آجا، تهران، ایران