اثر محلول پاشی پاکلوبوترازول در سطوح مختلف نیتروژن بر عملکرد و کیفیت دانه سوپرگندم

پاکلوبوترازول یک تنظیم کننده رشد گیاهی است که موجب کاهش جیبرلین در گیاه می­شود. در این پژوهش به بررسی اثر محلول­پاشی پاکلوبوترازول و نیتروژن بر عملکرد و کیفیت دانه رقم هیبرید سوپرگندم در منطقه کرج، بر اساس طرحی به صورت کرت­های خرد شده در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی   ۹۷-۱۳۹۶ پرداخته شد. عامل اصلی در این آزمایش سه سطح مختلف نیتروژن (۶۰، ۱۰۵ و ۱۵۰ کیلوگرم در هکتار) از منبع اوره و عامل دوم  دو سطح پاکلوبوترازول (صفر و ۲۰۰ میلی­گرم بر لیتر) بود. نتایج نشان داد که کاربرد پاکلوبوترازول موجب افزایش عملکرد دانه و کیفیت دانه گندم شد و با افزایش مقدار نیتروژن عملکرد، اجزای عملکرد و کیفیت دانه گندم افزایش یافت. بیشترین مقدار عملکرد دانه ۰۵/۱۴ تن در هکتار، تعداد دانه در سنبله ۳۵/۸۹ دانه، شاخص برداشت ۴۱/۴۳ درصد و پروتئین دانه ۴۴/۱۲ درصد مربوط به اثرات متقابل ۱۵۰ کیلوگرم در هکتار نیتروژن و کاربرد پاکلوبوترازول بود. بنابراین به منظور افزایش عملکرد و کیفیت دانه گندم مصرف پاکلوبوترازول به همراه نیتروژن ۱۵۰ کیلوگرم در هکتار قابل توصیه است.

Keywords:

پاکلوبوترازول , پروتئین دانه , سوپرگندم , عملکرد بیولوژیک , نیتروژن