بررسی ویژگی های طنز مجموعه پویانمای «دیرین دیرین» با استفاده از نظریه عمومی طنز کلامی

مجموعه پویانمای «دیرین دیرین» یکی از موفق ترین مجموعه­ های پویانمای طنز بزرگسال است که به موضوعات مختلف جامعه نگاهی انتقادی دارد و مخاطبان فراوانی جذب کرده است. در این مقاله، نگارندگان در پی تحلیل عوامل طنزآفرین در این پویانما بوده ­اند. تحلیل حاضر با استفاده از نظریه عمومی طنز کلامی انجام شده است. این نظریه طنز را با استفاده از شش منبع: دانش تقابل انگاره ­ها، شگرد منطقی، هدف، موقعیت، شیوه روایت، و زبان بررسی می کند. به این منظور، ۶۵ قسمت از این مجموعه به صورت گزینشی انتخاب و براساس نظریه عمومی طنز کلامی تحلیل شده است. براساس نتایج به دست آمده در قسمت­ های بررسی ­شده، منابع تقابل انگاره (میانگین ۲۷/۲%)، شگرد منطقی (میانگین ۶۱/۲%)، شیوه روایت، و زبان در تمام قسمت ­ها یافت شد و در بخش موقعیت ۷۵ درصد از قسمت های تحلیل شده دارای موقعیتی بودند که خود خالق طنز بوده­ است. در بخش منبع دانش، ۲۳ قسمت دارای هدف انتقادی و ۴۳ قسمت دارای هدف آموزشی برآورد شد. براساس یافته های این تحقیق، منابع دانش تقابل انگاره ها، شگرد منطقی، و زبان مهم ­ترین عوامل خلق طنز در این مجموعه محسوب می ­شوند.

Keywords:

“Dirin Dirin” Animation Series , General Theory of Verbal Humor , Script Opposition , Logical Mechanism , Narrative Strategy , Situation , Language. , مجموعه پویانمای «دیرین دیرین» , نظریه عمومی طنز کلامی , تقابل انگاره ها , شگرد منطقی , شیوه روایت , موقعیت , زبان.