تاثیر استفاده از متیونین محافظت شده در سطوح مختلف پروتئین قابل متابولیسم در جیره قبل از زایش بر عملکرد میش های قزل در دوره انتقال و بره های تازه متولد شده

سابقه و هدف: متیونین مهم ترین اسید آمینه ضروری موردنیاز پستانداران بوده و برای سنتز پروتئین به منظور رشد، تولید پروتئین شیر، نگهداری، بازسازی بافت ها و تولیدمثل استفاده می شوند. متیونین محافظت شده به تنهایی و یا در ترکیب با لیزین باعث افزایش عملکرد حیوان می شود. آبستنی دوقلویی یکی از مهمترین عوامل در افزایش قابل توجه نیاز به انرژی و پروتئین قابل متابولیسم در میش ها و عامل اصلی افزایش خطر ابتلا به ناهنجاری های مختلف متابولیکی از جمله مسمومیت آبستنی است. عدم تامین مقادیر کافی گلوکز در اواخر آبستنی می تواند ضمن افزایش استفاده از اسیدهای آمینه در فرایند گلوکونئوژنزیس، می تواند منجر به ایجاد کمبود ثانویه پروتئین و اسیدهای آمینه ضروری از جمله متیونین شود. به نظر می رسد بررسی اثر استفاده از متیونین محافظت شده در سطوح مختلف پروتئین قابل متابولیسم جیره برای دستیابی به حداکثر عملکرد مفید باشد. بنابراین هدف از این تحقیق بررسی تاثیر استفاده از متیونین محافظت شده در شکمبه در سطوح مختلف پروتئین قابل متابولیسم جیره بر عملکرد میش های آبستن قزل و بره های متولد شده در دوره انتقال می باشد.مواد و روش ها: این آزمایش به صورت طرح کاملا تصادفی در قالب آزمایش فاکتوریل ۲×۲ با استفاده از ۴۰ راس میش قزل هتروزیگوت برای ژن های Fecb با آبستنی دوقلویی حاصل از همزمان سازی فحلی در فصل تولیدمثلی تایید شده با دستگاه اولتراسونوگرافی با میانگین سنی ۳۶±۲ ماه و میانگین وزن (kg ۲/۳±۵۶) انجام شد. طرح آزمایشی در یک دوره ی ۷۴ روزه از ۴۴ روز قبل از زایش موردانتظار تا ۳۰ روز پس از زایش (۱۴روز عادت پذیری به جیره های آزمایشی و محل انجام آزمایش، ۳۰ روز قبل از زایش و ۳۰ روز پس از زایش) انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل: ۱- جیره با پروتئین قابل متابولیسم در حد نیاز بدون متیونین محافظت شده، ۲- جیره با پروتئین قابل متابولیسم در حد نیاز به همراه ۶ گرم متیونین محافظت شده، ۳- جیره با ۱۰ درصد پروتئین قابل متابولیسم بیشتر از حد نیاز و بدون متیونین محافظت شده، ۴- جیره با ۱۰ درصد پروتئین قابل متابولیسم بیشتر از حد نیاز به همراه ۶ گرم متیونین محافظت شده بودند. نمونه ی خون وریدی میش ها و بره ها با استفاده از لوله های خلا حاوی هپارین و ترکیبات ضد متابولیسم بی هوازی گلوکز از طریق ورید وداج، ۴ ساعت پس از مصرف خوراک وعده صبح، به صورت هفتگی در طول دوره آزمایش، به منظور اندازه گیری فرآسنجه های خونی گرفته شد. به منظور بررسی فراسنجه های تخمیر شکمبه ای، نمونه ی مایع شکمبه، ۴ ساعت پس از مصرف خوراک در روز سی ام بعد از زایش با استفاده از روش سوند مری گرفته شد. نتایج: گوارش پذیری پروتئین خوراک در میش های مصرف کننده خوراک حاوی پروتئین در حد نیاز، کمترین مقدار بود(۰۵/۰>P). گوارش پذیری الیاف نامحلول در شوینده خنثی با افزودن متیونین محافظت شده به جیره نسبت به تیمارهای فاقد مکمل متیونین افزایش معنی داری نشان داد (۰۵/۰>P). عملکرد میش ها تحت تاثیر تیمارها تفاوت معنی داری نشان داد(۰۵/۰>P). وزن تولد بره ها و میزان شیرتولیدی در تیمار حاوی ۱۰ درصد پروتئین قابل متابولیسم بیشتر از نیاز به همراه ۶ گرم متیونین محافظت شده، افزایش معنی داری نسبت به سایر تیمارها نشان داد (۰۵/۰>P). غلظت پروتئین کل و آلبومین در میش های تغذیه شده با جیره های پروتئین ۱۰ درصد بیش از نیاز به همراه ۶ گرم متیونین محافظت شده بیشتر از سایر تیمارها بود (۰۵/۰>P). استات در مایع شکمبه میش های تغذیه شده با جیره دارای پروتئین در حد نیاز و بدون متیونین محافظت شده بیشترین و در میش های تغذیه شده با جیره دارای ۱۰ درصد پروتئین و بدون متیونین محافظت شده کمترین مقدار بود (۰۵/۰>P).نتیجه گیری: بطور کلی می توان نتیجه گرفت که افزودن متیونین محافظت شده در جیره ی میش های قزل دوقلوآبستن در دوره ی انتقال با بهبود متابولیت های خونی و شکمبه ای سبب افزایش تولید شیر و همچنین عملکرد حیوان می شود. هرچند نیازمند مطالعات بیشتر در این زمینه می باشد..

Keywords:

اسید آمینه ضروری , گوسفند دنبه دار , نسبت پروتئین به انرژی , دوقلوزایی , اوخر آبستنی