خوانش روانشناختی شخصیت در داستان کوتاه «دایره ی درگذشتگان» نوشته غلامحسین ساعدی با تکیه بر نظریه کارن هورنای

اغلب اوقات تجربه تنهایی یک امر ضروری و نیاز حیاتی بشر محسوب می شود. بسیاری از افراد برایسرنوشت سازترین تصمیم گیری های خود و پیدا کردن بهترین راه حل ها در برابر چالش ها و مشکلاتزندگی، محیطی خلوت و به دور از حضور دیگران را انتخاب می کنند. چنین فضایی می تواند سالم و ایمنباشد تا زمانی که هدف از این تجربه اجتناب ورزی عامدانه از موقعیت های مختلف اجتماعی و مردم گریزینشات گرفته از ترس، اضطراب، خشم یا سرخوردگی نباشد. در این صورت میتوان این انتخاب را نوعیمکانیسم دفاعی در برابر شرایطی نابهنجار و محیطی ناامین در فردی آسیب دیده دانست. کارن هورنای ازجمله نظریه پردازان روانکاوی شمرده می شود که معتقد است شرایط فرهنگی و محیطی بر شکل گیریجهانبینی و سبک زندگی شخصیت تاثیر بسزایی می گذارد. پژوهش حاضر ویژگی های گفتاری، اخلاقی و ذهنی شخصیت راوی را در داستان کوتاه «دایره ی درگذشتگان» از مجموعه داستان «شب نشینی با شکوه» نوشته غلامحسین ساعدی جهت بررسی و تحلیل روانشناختی برگزیده است. مطالعه بین رشته ای پیشرو در نظر دارد با تکیه بر آرای کارن هورنای و اصول نظریه روانکاوی اجتماعی، بر پایه روشتوصیفی تحلیلی و گردآوری اطلاعات به شیوه کتابخانه ای به همراه فیش برداری از متن داستان کوتاه -منتخب، به سراغ واکاوی مشکلات روانی و فردی نهفته در شخصیت اصلی برود. در تحقیق فعلی بعد ازتعریف مفاهیمی همچون شخصیت، نظریه روانکاوی اجتماعی، شخصیت روان رنجور و انواع گرایش های اودر کنار آشنایی با تیپ عزلت طلب، خلاصه ای از داستان ارائه و خصوصیات روانی شخصیت مد نظربررسی شده است. طبق نتیجه تحقیق، میتوان گفت شخصیت اصلی تمایل به گرایش حرکت به دور ازمردم و گوشه نشینی دارد. چنین فردی به دنبال نوعی زندگی عاری از درد و مشقت است. همچنین هیچرغبتی برای رسیدن به موفقیت یا هدفی مشخص ندارد و در باتلاق روزمرگی گرفتار شده است

Keywords:

تحلیل روانشناختی , دایره درگذشتگان , غلامحسین ساعدی , روانکاوی اجتماعی , کارن هورنای