اثر بخشی آموزش خود مراقبتی مبتنی بر CBT و ACT بر بنیان های شناختی اخلاقیتحمل پریشانی و رفتارهای برون ریز زنان

این پژوهش با هدف اثر بخشی آموزش خود مراقبتی مبتنی بر CBT و ACT بر بنیان های شناختی اخلاقی تحملپریشانی و رفتارهای برون ریز زنان انجام شد. نوع پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه -کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه زنان شهر اسکو تشکیل میدهد که تعداد آنها ۴۰۰۰ نفر بود و از اینبین تعداد ۳۵۰ مطابق فرمول کوکران به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند و به هریک از پرسشنامه هایتحمل پریشانی)سیمونزو گاهر، ۲۰۰۵ (، رفتارهای برونریز)محمدخانی و همکاران، ۱۳۹۵ ( و پرسشنامه بنیانهایاخلاقی) ۲۰۰۷ ( پاسخ دادند. پس از جمع آوری دادهها، آن دسته از افرادی که نمراتشان در حد پایینی قرار داشتانتخاب شدند و از بین آنها ۳۰ نفر به روش در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگرفتند. گروه آزمایش در معرض متغیر مستقل؛ یعنی جلسات درمانی خود مراقبتی مبتنی بر رویکرد تلفیقی ACT وCBT قرار گرفتند و گروه کنترل هیچ مداخلهای دریافت نکرد. و دادهها در دو بخش آمار توصیفی و استنباطی تحلیلشدند. نتایج حاصل از آزمون کوواریانس چند متغیره نشان داد که F چندمتغیری برابر ۶۲۴ / ۴۲۵۱ میباشد که درسطح ۰۵ / ۰ از لحاظ آماری معنادار است لذا فرضیه اصلی پژوهش مبتنی بر اثر بخشی خودمراقبتی مبتنی بر تلفیقACT و CBT بر متغیرهای تحمل پریشانی، رفتارهای برونریز و بنیان شناختی اخلاقی مورد تایید قرار گرفت. برایبررسی هریک از فرضیههای فرعی پژوهش و تعیین میزان اثر بخشی خودمراقبتی مبتنی بر تلفیق ACT و CBT برمتغیرهای پژوهش از آزمون کوواریانس تک متغیری استفاده شد. نتایج حاصل از آزمون کوواریانس تک متغیری نشانداد خودمراقبتی مبتنی بر تلفیق ACT و CBT میتواند تا ۷ / ۶۹ درصد بر بنیانهای شناختی اخلاقی زنان، ۷ / ۸۹ درصدبر تحمل پریشانی زنان تاثیر بگذارد. همچنین خودمراقبتی مبتنی بر تلفیق ACT و CBT موجب شده است رفتارهایبرونریز زنان تا ۷۹ درصد کاهش پیدا کند.