رویکرد معنایی مربوط به نرم افزارهای کمکی برای طراحی سیستم های توصیه گر

نرم افزار کمکی یک راه حل برای افراد معلول جهت مدیریت سخت افزار، دستگاه ها یا خدمات تخصصی پیشنهاد می-کند.با این حال، این کاربران ممکن است مشکلاتی در انتخاب و نصب نرم افزار کمکی در دستگاه های خود برای مدیریت محیط های هوشمند داشته باشند.در این مقاله به الزامات این نوع سیستم ها و طراحی آن ها در زمینه قابلیت همکاری می-پردازد. راه حل ما از یک رویکرد معنایی پیروی می کند که هستی شناسی آن یک کلید است. طبق گفته استفانیدیس دسترسی جهانی تبدیل به یک هدف کیفی ضروری برای فناوری ارتباطات و اطلاعات (ICTs) شده است.این موضوع به ویژه در علوم صنعتی مهم است که در آن تعداد فزاینده ای از افراد با نیازهای ویژه وجود دارند، از جمله افرادی که دارای کهولت سن هستند.در واقع، ICTs ممکن است به مهارت ها و توانایی های خاصی برای تعامل با پلتفرم ها، سیستم های ارتباط بی سیم و دستگاه های هوشمندی مثل کیوسک یا دستگاه های خودپرداز نیاز داشته باشند. توسعه محیط های هوشمند همگانی، از نظر میزان تلاش و دانش مورد نیاز برای انجام این کار دشوار است. به عنوان یک روش جایگزین، نرم-افزار کمکی (که از این به بعد به آن AS می گوییم) یک راه حل ساده و عملی فراهم می کند. همان طورکه نشان داده شد، محصولات نرم افزاری به ویژه برای افراد معلول در نظر گرفته شده تا توانایی خود برای مدیریت اطلاعات در یک دستگاه دیجیتالی را افزایش دهند. درنتیجه AS استفاده از دستگاه های ICT را ساده تر می کند. در این مقاله عمدتا مختص محیط های هوشمند است،(مثل خانه های هوشمند). برای مثال، یک فرد نابینا می تواند از AS تعبیه شده در تلفن هوشمند خود برای مدیریت نرم افزارهای اصلی استفاده کرده و یک تلویزیون هوشمند یا یک سیستم تهویه مطبوع را کنترل نماید.

Keywords:

نرم افزارهای کمکی , سیستم های توصیه گر , ICTS