شناخت و بررسی شاخص های کمی و کیفی موثر در برنامه ریزی فضای سبز شهری(نمونه موردی: منطقه یک شهر خوی)

مهم ترین مرحله در برنامه ریزی فضای سبز، تعیین الگوی فضای سبز مناسب برای شهر می باشد. با توجه به اهم این موضوع، پژوهش حاضر با هدف بررسی عوامل موثر در برنامه ریزی فضای سبز شهری؛ همچنین شناخت شاخص های کمی و کیفی فضای سبز شهری منطقه یک شهر خوی شکل گرفت. روش تحقیق حاضر از نوع کاربردی، رویکرد حاکم بر آن توصیفی-تحلیلی می باشد. جامعه آماری؛ استفاده کنندگان از پارک ها و فضاهای سبز منطقه می باشند که با محاسبه نمونه آماری، ۲۰۰ پرسشنامه طی سال ۱۴۰۰ در میان مراجعه-کنندگان به پارک ها و فضاهای سبز توزیع گردید. تحلیل یافته های حاصل از پرسش نامه ها با استفاده از نرم افزار SPSS صورت گرفت؛ همچنین برای تحلیل یافته های پژوهش از نقشه-های GIS و فرآیند تحلیل سلسله مراتبی(AHP) استفاده گردید؛ برای اعمال فرایند تحلیل سلسله مراتبی از نرم افزارExpert Choice بهره گرفته شد.نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد که از بین مولفه های مورد بررسی، مولفه کالبدی با معیار دسترسی بیشترین تاثیر را در برنامه ریزی فضای سبز شهری منطقه یک داراست. یافته های پژوهش بیانگر آن است که تعداد پارک ها و فضاهای سبز منطقه؛ هم از نظر کمی و هم سرانه دچار کمبود می باشند. توزیع فضاهای سبز به خصوص پارک ها به طور ناعادلانه-ای صورت گرفته است از اینرو؛ ناحیه ۷ در اولویت برنامه ریزی فضای سبز شهری قرار گرفت.

Keywords:

فضای سبز شهری , برنامه ریزی فضای سبز , شاخص های کمی و کیفی , شهرخوی