اثربخشی آموزش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی بر کاهش سندرم خستگی مزمن و ادراک ریسک در زنان شاغل

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی بر کاهش سندرم خستگی مزمن و ادراک ریسک در زنان شاغل انجام یافته است. روش پژوهش کاربردی و از نوع نیمه آزمایشی با اعمال گروه گواه بوده است. جامعه آماری شامل کلیه زنان شاغل در شهر کاشان در سال ۱۴۰۱ بود که با استفاده از روش نمونه گیری به صورت دردسترس تعداد ۳۰ نفر انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها شامل پرسشنامه های خستگی مزمن چالدر و همکاران (۱۹۹۳) و ادراک ریسک بنتین، اسلوویک و سورسون (۱۹۹۳) بود. برای تحلیل داده های پژوهش از شاخص های توصیفی، مینیمم، ماکزیمم، میانگین و انحراف استاندارد و شاخص های آمار استنباطی همچون تحلیل واریانس چند متغیری و تحلیل واریانس تک متغیره استفاده شد. نتایج تحلیل واریانس چند متغیری نشان داد که در پس آزمون پژوهش، در مورد متغیرهای مورد مطالعه تفاوت های معناداری وجود دارد. نتایج تحلیل در مورد متغیر سندرم خستگی مزمن نشان داد که گروه آزمایش در متغیر خستگی مزمن نمرات پایین تری کسب نموده اند و در مورد ادراک ریسک نمرات بالاتری را بدست آورند. در کل این پژوهش نشان داد، که آموزش کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی بر کاهش سندرم خستگی مزمن و ادراک ریسک در زنان شاغل تاثیر معناداری دارد.

Keywords:

کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی , سندرم خستگی مزمن , ادراک ریسک , زن , اشتغال