ارگونومی و نقش آن در کاهش اختلالات عضلانی مرتبط با کار

اختلالات اسکلتی - عضلانی مرتبط با کار (work-related musculoskeletal disorders -WMSD) یکی از عوامل شایع آسیب های شغلی است که به طور عمده در کمر، گردن و اندامهای فوقانی نمایان می شود. اختلالات اسکلتی - عضلانی مهم ترین عامل از دست رفتن زمان کار، افزایش هزینه ها، کاهش بهره وری اقتصادی و آسیب های نیروهای کار در محیط کاری به شمار می آید و یکی از بزرگترین معضلات بهداشت حرفه ای در کشورهای صنعتی و از جمله مهمترین مسائلی است که ارگونومیست ها در سراسر جهان با آن روبرو هستند. اصلی ترین راهکار موجود در کاهش اختلالات اسکلتی - عضلانی مرتبط با کار، ارگونومی (Ergonomics) است . ارگونومی عبارت است از مطالعه ی ظرفیت ها و محدودیت های ذهنی ، فیزیکی و عملی در محیط های مختلف یا به عبارت سادهتر، ارگونومی علمی ست که موجب راحت تر شدن کارها و افزایش بهره وری و سلامت افراد در محیط کار می شود. ارگونومی علم بسیار گسترده ای است که برای بهینه سازی تعامل کارکنان با محیط کار ترکیبی از علومی مانند آنتروپومتری ، بیومکانیک ، مهندسی مکانیک ، مهندسی صنایع ، طراحی صنعتی و محیطی ، طراحی اطلاعات، فیزیولوژی ، روانشناسی و حرکت شناسی است . با این حال پژوهشگران علم ارگونومی را در سه حوزه گسترده شامل ارگونومی فیزیکی ((Physical Ergonomics، شناختی ((Cognitive Ergonomics و سازمانی (Organizational Ergonomics) قرار می دهند. امروزه نقش حیاتی ارگونومی در افزایش بهره وری ، کاهش آسیب های عضلانی اسکلتی ، بهبود کیفیت شغلی ، ایمنی و کارآیی کلی سازمانها مشخص ترشده است .

Keywords:

آسیب های شغلی , ارگونومی , بهرهوری اقتصادی , سازمان , مدیریت