سیستم هدایت خودکار قطار مبتنی بر سیستم های هوشمند با رویکرد کاربردی

هدف مقاله حاضر بررسی سیستم هدایت خودکار قطار مبتنی بر سیستم های هوشمند با رویکرد کاربردی می باشد، به منظور بررسی هدف مقاله از روش توصیفی- تحلیلی بهره گرفته است. در این مقاله روشی جدید بر مبنای کنترل چند مرحله ای فازی و بکارگیری تکنیکهای بهینه سازی هوشمند جهت کنترل حرکت قطار و بهبود در سیستم هدایت اتوماتیک آن ارائه می شود. در این روش ابتدا تابع انرژی توسط بهینه سازیی مفید و استفاده از شرایط کان - تاکر با اقتباس از تحقیقات موجود مینیمم شده و نقاط سوئیچینگ تغییرات شگردهای کنترلی از حالت شتاب گیری به سرعت ثابت، خلاص و ترمزی با ملاحظه مشخصات خط شامل شیب و قوس و مدل عملی قطار بدست می آیند. در ضمن یکی از مهمترین فاکتورها در خطوط راه آهن و مترو دستیابی به ایمنی بالا همراه با توان جابه جایی بالای مسافر و با سرعت مناسب است. به منظور حصول به این هدف و با توجه به این که در دنیای امروزی زمان ارزش خود را بیشتر از قبل نمایان می کند لزوم کاهش تاخیرها و افزایش سرعت قطارها امری کاملا محسوس بوده و به همین دلیل استفاده از قطارهای سرعت بالا در کشورهای مختلف گسترش یافته است. زیاد شدن سرعت حرکت قطارها، افزایش ظرفیت شبکه های حمل ونقل ریلی، بالا رفتن حجم ترافیک، توسعه ایستگاه ها، اهمیت بیش از پیش تدابیر امنیتی در شبکه های پرظرفیت و سریع و عدم توانایی انسان در کنترل مطمئن حرکت قطارها باعث شد تا راه آهن های پیشرفته دنیا به منظور افزایش ایمنی حرکت از تجهیزات مکانیزه تحت عنوان «سیستم های کنترل اتوماتیک قطار» استفاده نمایند. این عنوان کلی از سیستم های هشدار دهنده به راننده در مواقع خطر تا کنترل کامل لکوموتیو در یک قطار بدون راننده را شامل می شود. سیستم های کنترل اتوماتیک قطار به صورت تدریجی در راه آهن های دنیا تکامل یافته اند. بنابراین افزایش ایمنی هر چه بیشتر حرکت قطارها، کنترل ترافیک و افزایش سرعت، ارتباط و ابلاغ فرامین مرکز کنترل ایستگاه به راننده قطار و افزایش ظرفیت خطوط از جمله اهداف بکار گیری سیستم های هوشمند در حمل و نقل ریلی است.

Keywords:

سیستم هدایت خودکار قطار(ATC) , , ایمنی , سرعت , حرکت قطارها کنترل و سهولت , سیستم های هوشمند.