واکاوی تشدید الکترومغناطیسی وردسپهر در افزایش باران زایی

در پژوهش حاضر روش بهبودیافته بررسی اثرات تلفیقی ناشی از تزریق میدان الکترومغناطیسی فشار قوی و برهم کنش با لایه­های زیرین وردسپهر به منظور افزایش باران­زایی پیشنهاد شده است. مکان­یابی پویا و شناسایی نقاط تبادلی در ارتفاعات وردسپهر-سطح زمین با حداکثرسازی بار الکتریکی تزریقی در این نقاط، زمینه افزایش توده­های ابر را فراهم کرده و باعث کاهش پراکندگی و چگالش بیشتر ذرات در ابر می­شود. پیشینه قابل قبول به دست آمده از تزریق میدان الکترومغناطیسی در لایه­های زیرین وردسپهر مناطق غرب و جنوب غرب ایران و افزایش بارش محلی نسبت به داده­های اقلیمی بلندمدت و کوتاه مدت منطقه، نویسندگان را بر آن داشت تا به عنوان پژوهشگر فناوری­های نوین محیط زیستی در حوزه فیزیک و با استناد بر دستاوردهای دینامیکی تبادلات میدان­های الکترومغناطیسی در ارتفاعات وردسپهر-سطح زمین، نقاط تشدید عملکرد تزریق را با هدف حداکثرسازی مطلوبیت نتایج گذشته در افزایش باران­زایی تعیین و مکان­یابی کند. فن محاسبات فیزیکی تشدیدکننده میدان­های تبادلی مکان­یابی شده در ارتفاعات مشخص از وردسپهر-سطح زمین نقش چشم­گیری در افزایش ایستایی و ضخامت میدان الکترومغناطیسی تزریق دارد. تشدید میدان باعث افزایش ضخامت میدان تزریقی شده (شعاع اثر میدان) و در نتیجه حداقل­سازی پراکنش توده­های ابر و افزایش چگالش بخار آب و هسته­های تراکمی را نسبت به نتایج سال ۱۳۹۲ نشان داد. سطح بارش نسبت به دوره سی­ساله و چند ساله اخیر بین ۳۰-۱۰ درصد افزایش و نسبت به اثر تزریق در نقاط تبادلی حدود ۱۲-۱۵ درصد افزایش مجدد دارد که درکل به طور میانگین ۳۶ درصد افزایش بارش خواهد بود. تصحیحات دینامیکی تزریق در وردسپهر بر پایه محاسبات نظری می­باشد.

Keywords:

تشدید الکترومغناطیسی , بارش , باران زایی , تزریق میدان الکترومغناطیسی , مکان یابی پویا