محاسبه دوز رسیده به گنادها ناشی از برخی رادیوگرافی تشخیصی رایج

زمینه و هدف: در رادیوگرافی بیماران قطعا حفاظت مناطق حساس از جمله گنادها از اهمیت زیادی برخوردارند. هدف از مطالعه حاضر محاسبه دز رسیده به گنادها در رادیوگرافی های ناحیه مجاور گنادها می باشد. روش تحقیق: در این مطالعه از دوزیمترهای ترمولومینسانس (TLD) برای اندازه گیری دوز ورودی پوست استفاده شد. مقدار DAP برای هر معاینه و همچنین اطلاعات مربوط به بیماران شامل: سن، قد، وزن و شرایط رادیوگرافی از قبیل میلی آمپر، زمان، کیلوولتاژ پیک و فاصله فیلم تا کانون ثبت گردید و با استفاده از نرم افزار ۲ PCXMC دوز گنادها محاسبه شد. یافته ها: بیشترین مقدار دوز رسیده به بیضه ها در نمای قدامی- خلفی لگن mGy ۴۵/۰ و برای تخمدان نیز بیشترین مقدار در نمای قدامی- خلفی شکم mGy ۳۰۶/۰ مشاهده شد. کمترین مقدار میانگین دوز رسیده به بیضه ها و تخمدان مربوط به نمای جانبی کمر و به ترتیب برابر mGy ۰۶۵/۰ و mGy ۱۰۱/۰ بود. نتیجه گیری: یکی از راهکارهای کم کردن دوز بیماران و دوز گنادها استفاده از حفاظ های مناسب برای ارگان های حساس به پرتو می باشد. با توجه به اینکه دز دریافتی بیضه ها در رادیوگرافی لگن زیاد می باشد از این رو استفاده از حفاظ های مناسب به خصوص برای بیضه ها در رادیوگرافی لگن اکیدا توصیه می گردد.

Keywords:

Skin absorbing dose , Thermoluminescent dosimeter , Organ doses , Gonad doses , Shield , Radiography. , حفاظ , رادیوگرافی , دوز گنادها , دوز ورودی پوست , دوزیمتری ترمولومینسانس.